2024年5月6日星期一

 

教授（Professor）

 

历史和哲学故事

 

本名Christian Diez Axnick Matilla Villar Dominguez……在我远方的家庭里，在我祖母的身边，有像Schadeck，Hermann，Gotlieb这样的名字。我有很古老的西班牙、德国、捷克、乌克兰祖先。

 

我在西班牙方面的家庭比较紧凑。大约四十年前，我们有朋友，像我们一样来自托罗，但特别是来自加利西亚，多明格斯-德拉托雷。他们搬进了Aulnay附近Sevran的公寓。

 

他们是"Galleguitos"，西班牙语称之为"Galleguitos"。我的家人认识另一个家庭，也来自加利西亚。当时都死于一场悲惨可怕的车祸，离托罗不远。

 

Dominguez de la Torre是非常伟大的音乐家，具有欧洲水准。父亲，他的妻子，两个双胞胎，和Téré，他们的妹妹。他们的乐队里有一个鼓手，一个法国人，一个法国人，一个非常好的歌手，像Téré。他们唱着摇滚乐和各种曲目,并用加利西亚曲目中的一些歌曲来打断.在"Il était une fois par exemple"组的标题出现时。我有机会在她自杀前几年，在Gonesse的医院见到这个团体的歌手Joëlle。我在急诊室见过她。她是一位伟大的女士，也是一位伟大的法国艺术家，我相信她是丹麦人。她的本名是莫根森。

 

 

否则真的是一支很大的乐队，鼓手在开场唱摇滚，头衔是Eddy Mitchel。他们有两个伟大的电子琴，一个数学和音乐老师在音乐会上指导他们，各种乐器，包括两个演奏家，尤其是女孩们的声音非常漂亮。

 

多明格斯夫人有固定的想法，她有她的丈夫，她让我们尝到了奇查斯的味道，还有加利西亚友好的老男人费尔明，她正在受苦。她说她不配生两个有天赋的双胞胎儿子。而丈夫去世时，她没有反抗，就从家里居住的塔楼7楼投掷过来。这样做确实需要勇气。她一时兴起。

 

于是结束了法国品种和摇滚乐中最大的一组的史诗，但起源于加利西亚。我和我的父亲、我的兄弟、我的母亲和朋友见过他们。他们演唱摇滚、摇滚乐、法国综艺、《圣卢西亚》或《Te canto a Galicia》等歌曲。

 

好像我有远古的西班牙血统，我们在那里找到一个多明格斯，他们真的是在他们的艺术和品种的顶端广义。歌唱本身就是一种神职，是一种目的，他们是真正伟大的艺术家和音乐家。

 

我还和和我们一起来的朋友们一起开了一个团，一起去看他们。但并未持久。

 

在西班牙，"Catédraticos"被凋刻成与神职人员有关的最大份额。在佛朗哥政权下，天主教会共同生活。神职人员训练有素。否则，佛朗哥也与俗人、犹太人、穆斯林、新教徒结盟。他是最好的盟友，所以比其他人持续的时间更长。

 

 

共和思想或被抹黑，要么是因为煽动性的，要么是因为乌托邦式的。然而，除了社会主义之外，共和国也有其辉煌的时代，但它无法在一个保守和传统主义的西班牙夺取和保留权力。

 

我父亲是一个相当民主的人，他也是上个世纪最伟大的画家和漆器设计师之一。

 

今天，自由是完全的，出于各种原因，自由度变得更加重要。

 

俄罗斯的侵略质疑欧洲的凝聚力，质疑国家利益，削弱整个和平。乌克兰再次受到牺牲、侮辱、指责和诽谤，许多乌克兰人在39-45年被驱逐出境。

 

俄国人炸毁了确保和平的最后一道锁。今天俄罗斯士兵的薪水是为了打破乌克兰语，他们受到鼓励。

 

这是许多人学会绕过教会及其教导、教义和基本美德的地方。政治领导人迫使人们参战。这是一场大灾难,也是一场恐怖.

 

我保持社会主义的敏感性，因为权利观念陷入僵局。一个人为的世界，由出价和煽动性构成，现在减缓了走向和平的步伐。

 

我弟弟大卫在1998-1999年去世，就在千禧年之前，绝对让我远离了政治冒险。我们的生活就像我父亲以前说的"在死亡之谷"一样。暴风雨破坏了一切，破坏了屋顶，破坏了一切。车间坏了。屋顶完全撕掉了.

 

 

今天投资要花很多钱。

 

正如我告诉你的那样，多明格斯·德拉托雷乐队已经接近欧洲流行音乐的顶峰，后来我和他们一起去看的朋友又带我去看了当时最伟大的节奏布鲁斯乐队之一。我们甚至组成了一个小组。

 

这是一个非常庞大的团体，部分是自学成才，从埃里克·克拉普顿和J·J·科尔身上汲取了一些灵感。与今天的Shiri Maïmon一样，突尼斯裔歌手和独奏家Mustapha举行了小屋。此外还有一个风琴，非凡的萨克斯和口琴独奏，有节奏的和贝斯手。这群人高举节奏最大的美国或盎格鲁-撒克逊蓝调，独奏非常好，尤其是铜管乐器。

 

他们在美国巡回演出，每晚收入超过两百万。这意味着它是一个非常庞大的团体，业余聚会和到达专业。

 

音乐也可以被征服。这是真正伟大的现代音乐。

 

昨天我去了Thorigny街，去了Aubert de Fontenay酒店，或者Salé酒店，参观了毕加索国家博物馆。我不后悔。当时所有伟大的艺术品经销商都在那里，丹尼尔-亨利·卡恩韦勒、莱昂斯·罗森伯格和照顾塞拉芬·德·森利斯的德国商人威廉·乌德。

 

这家酒店对应的是毕加索家族1985年的一次约会。

 

 

主要是这些商人帮助资助抽象艺术和立体主义。

 

有Fernand Léger、Max Jacob、Jean Metzinger的作品，Henri Matisse的静物画，Giorgio de Chirico的超现实主义和形而上学壁画，以及亚美尼亚画家的其他作品。毕加索博物馆首先允许你思考毕加索的立体派和抽象作品。

 

毕加索是为数不多的左翼艺术家之一，我们可以感受到在他的作品中的研究，这将逃离学术和尝试新的现代主义和表现力的冒险。

 

我父亲在右边，是上个世纪最伟大的画家和漆器设计师之一。她叔叔的女儿马鲁贾，曾是托罗的共和党市长，也是西班牙广播电视（RTVE）乐团的两三位创始人之一。

 

她认识非常伟大的音乐家，捷克语、以色列语、西班牙语、德语，包括与她非常亲密的纳尔西索·叶佩斯，或者丹尼尔·巴伦博伊姆，或者科沃斯，她被埋葬在附近的西班牙指挥家，萨拉曼卡或者更确切地说是马德里。生命的尽头，她在马德里有了一套公寓。

 

我去西班牙领事馆听她的，她和一位非常伟大的捷克钢琴家一起拉小提琴。当时举办了关于戈雅版画、战争肆虐的展览。

 

她与RTVE的国家乐团一起凯旋，与拉威尔、贝多芬的所有交响曲（每个阶段一首）、西班牙经典、图里纳、德法拉、阿尔贝尼兹等等一起巡回演出。她给了我33 tr的记录，库尔特·马祖尔的第5。

 

 

Maruja是一位演奏家，也是一位非常伟大的小提琴家，我们称之为"la prosora"。这是相当左翼和深刻的社会主义。但命运并没有使她幸免，因为米尔失去了她的父亲，她不得不努力工作。我去TMP看她，世界上最大的阿根廷女高音之一在那里表演，在这个宏伟的阿根廷古典曲目中唱歌。乐团和拉威尔一起结束了演出.

 

我的家庭是一个艺术家家庭。我们和多明格斯·德拉托雷有家庭关系吗？我不知道，我只是知道我也有一个叫多明格斯（Dominguez）的上升。

Dominguez de la Torre也来自Toro，然后在Sevran。

 

如今，许多伟大的综艺艺术家已不复存在。流行音乐并不像我们想象的那么容易。

 

今天，我要延续这个作为艺术家家庭的传统。但为了这一点，我将不得不重新开设一个车间继续涂漆和装饰，一个困难和罕见的工作。

 

我没有办法去做，银行放贷也足够谨慎。

 

另一方面，我们几乎已经过了21世纪的四分之一。我们必须设法预测未来。

 

我和Sabicas的灵性儿子之一Andrés Serrita一起工作了大约十年。当时他是世界上最伟大的赞布拉吉他手之一。我还记得1982年曼努埃尔·托雷斯的这场音乐会，当时他已经取代了查诺·洛巴托。一个巨大的男高音，覆盖观众数英里。

 

音乐的魔力也是如此。我们不命令音乐，我们生活它，它生活在我们里面。

音乐是一种通用语言。

 

 

克里斯蒂安·迪兹

 

 

 

 

 

सोमवार, 6 मई, 2024

 

प्रोफेसर

 

ऐतिहासिक और दार्शनिक कहानी

 

मेरा असली नाम क्रिश्चियन डायज़ एक्सनिक मैटिला विलार डोमिंगुएज़ है ... और मेरे दूर के परिवार में, मेरी दादी की तरफ, स्कैडेक, हरमन, गोटलिब जैसे नाम हैं. मेरे पास बहुत पुराने स्पेनिश, जर्मन, चेक, यूक्रेनी पूर्वज हैं.

 

स्पेनिश पक्ष पर मेरा परिवार अधिक कॉम्पैक्ट है. लगभग चालीस साल पहले, हमारे जैसे टोरो से, लेकिन विशेष रूप से गैलिसिया, डोमिंगुएज़ डे ला टोरे से हमारे दोस्त थे. वे औलनाय के पास सेवरन में एक अपार्टमेंट में चले गए थे.

 

वे “ Galleguitos ” थे, क्योंकि उन्हें स्पेनिश में कहा जाता है. मेरा परिवार एक और परिवार जानता था, वह भी गैलिसिया से. उस समय एक दुखद और भयानक कार दुर्घटना में सभी की मृत्यु हो गई, जो टोरो से दूर नहीं थी.

 

डोमिंगुएज़ डे ला टोरे यूरोपीय कैलिबर के बहुत महान संगीतकार थे. पिता, उसकी पत्नी, दो जुड़वाँ, और Téré, उनकी बहन. उनके समूह में एक ड्रमर, एक फ्रांसीसी और एक फ्रांसीसी, एक बहुत अच्छा गायक था, जैसे कि Téré. उन्होंने रॉक'एन रोल और विविधता को गाया, जो गैलिशियन प्रदर्शनों की सूची के कुछ गीतों द्वारा संकलित किया गया था. समूह के शीर्षकों के समय « Il était une fois par अनुकरणीय ». मुझे इस समूह के गायक जोएल को अपनी आत्महत्या से कुछ साल पहले गोन्से के अस्पताल में देखने का अवसर मिला. मैंने उसे आपातकालीन कक्ष में देखा था. वह एक महान महिला और एक महान फ्रांसीसी कलाकार थीं, डेनिश मूल की, मेरा मानना है. उसका असली नाम मोगेनसेन था.

 

अन्यथा यह वास्तव में एक बहुत बड़ा बैंड था, ड्रमर ने ओपनिंग में रॉक गाया, एडी मिचेल के शीर्षक. उनके पास दो महान इलेक्ट्रॉनिक अंग थे, एक गणित और संगीत शिक्षक, जिन्होंने संगीत समारोहों में उनकी देखरेख की, सभी प्रकार के उपकरण, जिनमें दो एकॉर्डियन भी शामिल थे, और विशेष रूप से लड़कियों के पास बहुत सुंदर आवाजें थीं.

 

Mme Dominguez के पास निश्चित विचार थे, उसके पास उसका पति था, जिसने हमें चिचा का स्वाद दिया था, और फ़र्मिन, एक गैलिशियन और दोस्ताना बूढ़ा आदमी. वह पीड़ित थी. उसने कहा कि वह दो प्रतिभाशाली जुड़वां बेटों के लायक नहीं है. और जब उसके पति की मृत्यु हो गई, तो उसने विरोध नहीं किया, उसने खुद को टॉवर की 7 वीं मंजिल से फेंक दिया जहां परिवार रहता था. वास्तव में ऐसा करने के लिए साहस चाहिए. उसने इसे पूरी तरह से किया.

 

इस प्रकार फ्रांसीसी विविधता और रॉक'एन रोल के सबसे बड़े समूह में से एक का महाकाव्य समाप्त हो गया, लेकिन गैलिशियन मूल के साथ. मैंने उन्हें अपने पिता, अपने भाइयों, अपनी माँ और दोस्तों के साथ देखा था. उन्होंने रॉक, रॉकबिली, फ्रेंच किस्म, « सांता लूसिया » या « ते कैंटो ए गैलिसिया » जैसे गाने गाए.

 

जैसे कि मेरे पास दूर के स्पेनिश मूल हैं, जहां हम एक डोमिंगुएज़ पाते हैं, वे वास्तव में व्यापक अर्थों में अपनी कला और किस्मों के शीर्ष पर थे. गायन एक पुरोहिती है, अपने आप में एक अंत है, और वे वास्तव में महान कलाकार और संगीतकार थे.

 

मैंने उन दोस्तों के साथ एक समूह भी शुरू किया जो उन्हें संगीत कार्यक्रम में देखने के लिए हमारे साथ आए थे. लेकिन यह नहीं चला.

 

स्पेन में, « Catédraticos » को पादरी के संबंध में शेर के हिस्से को उकेरा गया है. फ्रेंको शासन के तहत, कैथोलिक चर्च एक साथ रहते थे. पादरी बहुत अच्छी तरह से प्रशिक्षित थे. अन्यथा, फ्रेंको ने खुद को हंसी, यहूदियों, मुसलमानों, प्रोटेस्टेंट के साथ संबद्ध किया. वह सबसे अच्छा सहयोगी था, इसलिए वह दूसरों की तुलना में अधिक समय तक चला.

 

 

रिपब्लिकन विचारों या बदनाम थे, या तो क्योंकि लोकतांत्रिक, या यूटोपियन. फिर भी, समाजवाद के अलावा, गणतंत्र के भी अपने गौरव के दिन थे, लेकिन यह एक रूढ़िवादी और परंपरावादी स्पेन में सत्ता लेने और बनाए रखने में सक्षम नहीं था.

 

मेरे पिता काफी लोकतांत्रिक थे, वह पिछली सदी के सबसे महान चित्रकार और लाह डेकोरेटर में से एक थे.

 

आज, स्वतंत्रता कुल है, सभी प्रकार के कारणों से स्वतंत्रता की डिग्री अधिक महत्वपूर्ण हो गई है.

 

रूसी आक्रामकता यूरोपीय सामंजस्य पर सवाल उठाती है, यह राष्ट्रीय हितों पर सवाल उठाती है और समग्र रूप से शांति को कमजोर करती है. एक बार फिर, यूक्रेन की बलि दी जाती है, अपमानित किया जाता है, आरोपी की बदनामी की जाती है, जबकि कई Ukrainians को 39-45 में निर्वासित किया गया था.

 

रूसियों ने शांति सुनिश्चित करने वाले अंतिम तालों को उड़ा दिया. आज रूसी सैनिकों को यूक्रेनी को तोड़ने के लिए भुगतान किया जाता है, उन्हें प्रोत्साहित किया जाता है.

 

यह वह जगह है जहाँ कई लोगों ने चर्च और उसके शिक्षण, कैटेचिस, कार्डिनल गुणों को दरकिनार करना सीख लिया है. राजनीतिक नेताओं ने लोगों को युद्ध में उतारा है. यह एक प्रलय और एक डरावनी घटना है.

 

मैं एक समाजवादी संवेदनशीलता रखता हूं, क्योंकि अधिकार के विचार एक गतिरोध पर हैं. एक दुनिया, कृत्रिम, जो कि प्रकोप और जनसांख्यिकी से बना है, अब शांति की ओर मार्च को धीमा कर देती है.

 

सहस्राब्दी से ठीक पहले 1998-1999 में मेरे भाई डेविड की मृत्यु निश्चित रूप से मुझे राजनीतिक कारनामों से दूर ले गई. हम ऐसे रहते हैं जैसे मेरे पिता मृत्यु की घाटी में “ कहते थे ”. तूफान ने सब कुछ, छतें, सब कुछ बर्बाद कर दिया था. कार्यशाला टूट गई. छत पूरी तरह से फट गई.

 

 

आज निवेश करने से बहुत पैसा खर्च होगा.

 

जैसा कि मैंने आपको बताया, डोमिंगुएज़ डे ला टोरे ने यूरोपीय लोकप्रिय संगीत की चोटियों से संपर्क किया है, और जिन दोस्तों के साथ मैं उन्हें देखने गया था, बाद में मुझे उस समय के सबसे महान लयबद्ध ब्लूज़ बैंड में से एक को देखने के लिए ले गया. हमने एक छोटा समूह भी बनाया.

 

यह वास्तव में एक बहुत बड़ा समूह था, आंशिक रूप से स्व-सिखाया गया था, एरिक क्लैप्टन और जे.जे. से इसकी कुछ प्रेरणा मिली. कोल. मुस्तफा, गायक और ट्यूनीशियाई मूल के एकल कलाकार, जैसे शिरी मौमन ने आज झोपड़ी का आयोजन किया. इसके अलावा, एक अंग, असाधारण सैक्स और हारमोनिका सोलोस, एक लयबद्ध और एक बास खिलाड़ी था. इस समूह ने लयबद्ध अमेरिकी या एंग्लो-सैक्सन ब्लूज़ के सबसे बड़े समूहों को उच्च आयोजित किया, विशेष रूप से पीतल में बहुत अच्छे सोलोस के साथ.

 

वे अमेरिका के दौरे पर गए, एक रात में दो मिलियन से अधिक कमाए. इसका मतलब है कि यह एक बहुत बड़ा समूह, शौकिया पार्टी और पेशेवर पहुंचे.

 

संगीत पर भी विजय प्राप्त की जा सकती है. यह वास्तव में महान आधुनिक संगीत था.

 

कल मैं पिकासो राष्ट्रीय संग्रहालय का दौरा करने के लिए ऑबर्ट डी फोंटने होटल, या होटल साले के लिए रूए डे थोरगेन गया. मुझे इसका पछतावा नहीं था. उस समय के सभी महान कला डीलर थे, डैनियल-हेनरी काह्नवीलर, लियोन रोसेनबर्ग और जर्मन व्यापारी विल्हेम उहडे, जिन्होंने सेरेपीन डे सेनलिस की देखभाल की.

 

यह होटल 1985 में पिकासो परिवार द्वारा बनाई गई तारीख से मेल खाता है.

 

 

यह मुख्य रूप से ये व्यापारी थे जिन्होंने वित्त अमूर्त कला और घनवाद की मदद की.

 

फर्नांड लेगर, मैक्स जैकब, जीन मेटज़िंगर द्वारा काम किया जाता है, अभी भी हेनरी मैटिस, जियोर्जियो डी चिरिको द्वारा अतियथार्थवादी और आध्यात्मिक भित्तिचित्रों और एक अर्मेनियाई चित्रकार द्वारा अन्य कार्यों द्वारा काम किया जाता है. सभी के ऊपर पिकासो संग्रहालय आपको पाब्लो पिकासो के क्यूबिस्ट और अमूर्त कार्यों पर विचार करने की अनुमति देता है.

 

पिकासो कुछ वामपंथी कलाकारों में से एक थे, हम उनके काम में अनुसंधान को महसूस कर सकते हैं, यह अकादमिकता से भागने और नए आधुनिकतावादी और अभिव्यंजक रोमांच की कोशिश करने के लिए होगा.

 

मेरे पिता, जो दाईं ओर थे, पिछली सदी के सबसे महान चित्रकार और लाह डेकोरेटर में से एक थे. मारूजा, उसके चाचा की बेटी, जो टोरो के रिपब्लिकन मेयर थे, स्पेनिश रेडियो-टेलीविजन (आरटीवीई) के ऑर्केस्ट्रा के दो या तीन संस्थापकों में से एक थे.

 

वह बहुत महान संगीतकारों, चेक, इजरायल, स्पेनिश, जर्मन को जानती थी, जिसमें नार्सिसो येपेस भी शामिल था, जिसके साथ वह बहुत करीब थी, या डैनियल बारेंबॉम, या कोबोस, स्पेनिश कंडक्टर जिसके पास वह दफन है, सलामांका या बल्कि मैड्रिड. अपने जीवन के अंत में, वह मैड्रिड में एक अपार्टमेंट था.

 

मैं स्पैनिश वाणिज्य दूतावास में उसकी बात सुनने गया जहाँ उसने एक बहुत महान चेक पियानोवादक के साथ वायलिन बजाया. उस समय, गोया के उत्कीर्णन और युद्ध के कहर पर एक प्रदर्शनी आयोजित की गई थी.

 

 

उन्होंने RTVE के राष्ट्रीय ऑर्केस्ट्रा के साथ विजयी रूप से दौरा किया, रवेल के साथ, बीथोवेन की सभी सिम्फनी (प्रत्येक चरण में एक), स्पेनिश क्लासिक्स, टुरिना, डी फाल्टा, अल्बेनिज़ वगैरह. उसने मुझे कर्ट मजूर द्वारा 33 वें रिकॉर्ड, 5 वें स्थान पर दिया.

 

मारुजा एक गुणी और बहुत महान वायलिन वादक थे, « ला प्रोसोरा », जैसा कि हमने उन्हें बुलाया था. बल्कि यह वामपंथी और गहरा समाजवादी था. लेकिन भाग्य ने उसे नहीं छोड़ा, क्योंकि मेरे पिता ने उसे खो दिया, उसे कड़ी मेहनत करनी पड़ी. मैं उसे टीएमपी में देखने गया, जहां दुनिया के सबसे बड़े अर्जेंटीना मेज़ो-सोप्रानो में से एक ने इस शानदार अर्जेंटीना शास्त्रीय प्रदर्शनों की सूची में गायन किया. ऑर्केस्ट्रा रवेल के साथ समाप्त हो गया था.

 

मेरा परिवार कलाकारों का परिवार है. क्या हमारे पास डोमिंगुएज़ डे ला टोरे के साथ पारिवारिक संबंध हैं? मुझे नहीं पता, मुझे सिर्फ इतना पता है कि मेरे पास डोमिंगुएज़ नामक आरोही भी हैं.

डोमिंगुएज़ डे ला टोरे टोरो से भी थे, फिर सेवरन पर.

 

आज, कई महान विविधता वाले कलाकार अब नहीं हैं. लोकप्रिय संगीत उतना आसान नहीं है जितना हम सोचते हैं.

 

आज, मैं एक कलाकार के परिवार के रूप में इस परंपरा को जारी रखना चाहूंगा. लेकिन इसके लिए, मुझे लाह और सजावट, एक कठिन और दुर्लभ नौकरी जारी रखने के लिए एक कार्यशाला को फिर से खोलना होगा.

 

 

मेरे पास ऐसा करने के लिए साधन नहीं हैं, और बैंक पैसे उधार देने के लिए पर्याप्त सतर्क हैं.

 

दूसरी ओर, हमने 21 वीं सदी के लगभग तिमाही को पार कर लिया है. हमें भविष्य का अनुमान लगाने की कोशिश करनी चाहिए.

 

मैंने लगभग दस वर्षों तक सबिकस के आध्यात्मिक पुत्रों में से एक एंड्रेस सेरिटा के साथ काम किया. वह तब दुनिया के सबसे महान जाम्बरा गिटारवादक थे. मुझे अभी भी 1982 में मैनुअल टोरेस का यह संगीत कार्यक्रम याद है, जब उन्होंने चानो लोबेटो की जगह ली थी. एक विशाल टेनर जिसने मीलों तक दर्शकों को कवर किया.

 

संगीत का जादू भी यही है. हम संगीत को डिक्री नहीं करते हैं, हम इसे जीते हैं और यह हम में रहता है.

संगीत एक सार्वभौमिक भाषा है.

 

 

क्रिश्चियन डाइज़

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Segunda-feira, 6 de maio de 2024

 

Catedratico

 

Conto histórico e filosófico

 

O meu nome verdadeiro é Christian Diez Axnick Matilla Villar Dominguez ... E na minha família distante, do lado da minha avó, encontramos nomes como Schadeck, Hermann, Gotlieb. Eu tenho ancestrais muito antigos espanhóis, alemães, checos, ucranianos.

 

A minha família do lado do pai, espanhol, é mais compacta. Há uns bons quarenta anos, tínhamos amigos, originários de Toro como nós, mas sobretudo da Galiza, Os Dominguez de la Torre. Eles se mudaram para um apartamento em Sevran, perto de Aulnay.

 

Eram « Galleguito s», como são chamados em espanhol. A minha família conheceu outrora outra família, também ela originária da Galiza. Todos morreram em um trágico e terrível acidente de carro na época, não muito longe de Toro.

 

Os Dominguez de la Torre eram músicos muito grandes, de estatura europeia. O pai, sua esposa, dois gêmeos e Téré, sua irmã. Em sua banda havia um baterista, um francês, e uma francesa, uma cantora muito boa, como Téré. Cantavam rock'n roll e variedades, pontuadas por algumas canções do repertório galego. Na época dos títulos do grupo « Il était une fois ». Tive a oportunidade de ver Joëlle, cantora deste grupo, no hospital de Gonesse, alguns anos antes de seu suicídio. Eu a vi nas urgências. Ela era uma grande dama e uma grande artista francesa, de origem dinamarquesa, me parece. Seu verdadeiro nome era Mogensen.

 

Caso contrário, era realmente uma banda muito grande, o baterista estava cantando rock na abertura, títulos de Eddy Mitchel. Eles tinham dois grandes órgãos eletrônicos, um professor de matemática e música que os supervisionava em concertos, todos os tipos de instrumentos, incluindo dois acordeões, e especialmente as meninas tinham vozes muito bonitas.

 

A senhora Dominguez tinha ideias fixas, tinha o marido, que nos tinha feito provar chichas, e o Fermin, um velho galego e piedoso. Ela estava a sofrer. Disse que não merecia ter dois filhos gémeos dotados. E quando seu marido morreu, ela não resistiu, ela se jogou do 7º andar da torre onde a família vivia. Foi preciso muita coragem para fazer isso. Ela fez isso por capricho.

 

Assim terminou a epopeia de um dos maiores grupos de variedade e rock'n roll franceses, mas com origens galegas. Eu os vi com meu pai, meus irmãos, minha mãe e amigos. Cantavam rock, rockabily, variedades francesas, canções como « Santa Lucia » ou « Te canto a Galicia ».

 

Como se eu tivesse origens espanholas distantes, onde encontramos um Dominguez, eles estavam realmente no topo da sua arte e das variedades em sentido amplo. Cantar é um sacerdócio, um fim em si mesmo, e eles eram realmente grandes artistas e grandes músicos.

 

Eu formei uma banda também com os amigos que vieram conosco para vê-los em concerto. Mas não durou.

 

Em Espanha, os « Catedraticos » são talhados a parte do leão no que diz respeito ao clero. Sob o regime franquista, a igreja católica vivia unida e unida. O clero era muito bem formado. Caso contrário, Franco também se aliou aos leigos, judeus, muçulmanos, protestantes. Ele foi o melhor aliado, por isso durou mais que os outros.

 

As ideias republicanas ou foram desconsideradas, quer porque demagógicas, quer porque utópicas. No entanto, fora do socialismo, a república também teve seus momentos de glória, mas não soube tomar e manter o poder em uma Espanha conservadora e tradicionalista.

 

Meu pai era um democrata, ele também foi um dos maiores pintores e pintores de interiores do século passado.

 

Hoje, a liberdade é total, os graus de liberdade tornaram-se mais importantes, por todos os tipos de razões.

 

A agressão russa põe em causa a coesão europeia, põe em causa os interesses nacionais e fragiliza a paz no seu conjunto. Mais uma vez, a Ucrânia é sacrificada, vilipendiada, acusada, caluniada, enquanto muitos ucranianos foram deportados em 39-45.

 

Os russos rebentaram com as últimas fechaduras que mantinham a paz. Hoje, os soldados russos são pagos para esmagar ucraniano, são incentivados a isso.

 

Foi lá que muitos aprenderam a contornar a igreja e seu ensinamento, a catequese, as virtudes cardeais. Os líderes políticos levaram as pessoas à guerra. É um cataclismo e um horror.

 

Mantenho uma sensibilidade socialista, pois as ideias da direita estão num impasse. Um mundo artificial, feito de exagero e de demagogia, trava doravante a marcha para a paz.

 

A morte de meu irmão David em 1998-1999, pouco antes do milênio, afastou-me definitivamente das aventuras políticas. Vivemos como dizia o meu pai « no vale da morte ». A tempestade tinha destruído tudo, os telhados, tudo. A oficina foi despedaçada. O telhado foi todo arrancado.

 

Investir hoje custaria muito dinheiro.

 

Como eu disse, os Dominguez de la Torre tocaram os cumes da música popular européia, e os amigos com quem eu os visitei mais tarde me levaram a ver um dos maiores grupos de ritmo de blues da época. Nós até formamos um pequeno grupo.

 

Era realmente um grupo muito grande, parcialmente autodidata, inspirando-se em parte em Eric Clapton e J.J. Cole. Mustapha, cantor e solista de origem tunisina, como Shiri Maymon hoje, mantinha a casa. Além disso, havia um órgão, solos extraordinários de sax e harmônica, ritmo e baixista. Este grupo mantinha a drageia alta aos maiores grupos de ritmos n'blues americanos ou anglo-saxões, com solos muito bons, nomeadamente ao nível dos metais.

 

Foram em digressão pela América, ganhando mais de dois milhões por noite. Isso significa que era um grupo muito grande, partido amador e chegou profissional.

 

 

A música também se conquista. Era realmente música moderna.

 

Ontem fui à Rua Thorigny, ao Hotel Aubert de Fontenay, ou Hotel Salé, para visitar o Museu Nacional Picasso. Não me arrependi. Todos os grandes negociantes de arte da época estavam lá, Daniel-Henri Kahnweiler, Léonce Rosenberg e o comerciante alemão Wilhelm Uhde, que cuidou de Serafina de Senlis.

 

Este hotel corresponde a uma data feita pela família Picasso em 1985.

 

Foram principalmente esses comerciantes que contribuíram para financiar a arte abstrata e o cubismo.

 

Há obras de Fernand Léger, Max Jacob, Jean Metzinger, naturezas mortas de Henri Matisse, afrescos surrealistas e metafísicos de Giorgio de Chirico e outras obras, um pintor armênio. O museu Picasso permite sobretudo contemplar as obras cubistas e abstratas de Pablo Picasso.

 

Picasso era um dos raros artistas de esquerda, sentimos bem a pesquisa em seu trabalho, essa vontade de fugir do academismo e tentar novas aventuras modernistas e expressivas.

 

O meu pai, que estava mais para a direita, foi um dos maiores pintores e decoradores do século passado. Maruja, filha de seu tio, que foi prefeito republicano de Toro, foi também uma das duas ou três fundadoras da orquestra da rádio e televisão espanhola ( RTVE ).

 

Conheceu grandes músicos checos, israelitas, espanhóis, alemães, entre os quais Narciso Yepes, com quem era muito amiga, ou ainda Daniel Barenboïm, ou ainda Cobos, o maestro espanhol perto do qual está enterrada, Salamanca ou melhor, Madri. No final de sua vida, ela tinha um apartamento em Madri.

 

Eu tinha ido ouvi-la no consulado da Espanha ou ela tinha tocado violino com um grande pianista checo. Na época, houve uma exposição sobre as gravuras de Goya, e os estragos da guerra.

 

Ela fez turnês triunfais com a orquestra nacional da RTVE, com Ravel, todas as sinfonias de Beethoven (uma em cada etapa), os clássicos espanhóis, Turina, de Falla, Albeniz e assim por diante. Ela deu-me um disco de 33 rot, o quinto por Kurt Mazur.

 

Maruja era uma virtuosa e uma grande violinista, « a prosora », como lhe chamávamos. Era mais de esquerda e profundamente socialista. Mas o destino não a poupou, como Mãe perdeu o pai, ela teve que trabalhar duro. Eu tinha ido vê-la no TMP, ou tinha ocorrido um dos maiores mezzo-soprano argentino do mundo, que cantava neste repertório clássico argentino tão maravilhosamente excepcional. A banda tinha acabado com Ravel.

 

A minha família é uma família de artistas. Temos laços familiares com os Dominguez de la Torre ? Não sei, só sei que tenho ascendentes chamados Dominguez.

Os Dominguez de la Torre também eram de Toro e depois de Sevran.

 

Hoje, muitos grandes artistas de variedades não estão mais lá. A música popular não é tão fácil quanto parece.

 

Hoje, gostaria de continuar esta tradição de família de artistas. Mas para isso, teria de reabrir uma oficina para continuar na laca e decoração, profissão difícil e rara.

 

 

Eu não tenho meios para fazer isso, e os bancos são tímidos o suficiente para emprestar dinheiro.

 

Por outro lado, já passamos quase um quarto do século XXI. É preciso tentar olhar para o futuro e antecipar isso.

 

No passado, trabalhei com Andrés Serrita, um dos filhos espirituais de Sabicas. Foi um dos maiores guitarristas zambianos do mundo. Ainda me lembro daquele concerto de Manuel Torres em 1982, quando ele substituiu Chano Lobato. Um grande tenor que cobria a audiência a quilómetros de distância.

 

A magia da música também é isso. Não decretamos a música, vivemos e ela vive em nós.

A música é uma linguagem universal.

 

 

Christian Diez

 

 

 

 

 

Δευτέρα 6 Μαΐου 2024

 

Καθεδρικός ναός

 

Ιστορική και φιλοσοφική ιστορία

 

Το αληθινό και πραγματικό μου όνομα είναι Christian Diez Axnick Matilla Villar Dominguez… και στη μακρινή οικογένειά μου, από την πλευρά της γιαγιάς μου, βρίσκουμε ονόματα όπως Schadeck, Hermann, Gotlieb. Έχω πολύ παλιά ισπανική, γερμανική, τσέχικη, ουκρανική καταγωγή.

 

Η οικογένειά μου από την πλευρά του πατέρα μου, η Ισπανική, είναι πιο συμπαγής. Πριν από σαράντα χρόνια, είχαμε φίλους, από το Τόρο σαν κι εμάς, αλλά κυρίως από τη Γαλικία, το Dominguez de la Torre. Είχαν μετακομίσει σε ένα διαμέρισμα στο Sevran, κοντά στο Aulnay.------ Ήταν « Galleguitos », όπως τους λένε στα ισπανικά. Η οικογένειά μου γνώριζε κάποτε μια άλλη οικογένεια, επίσης από τη Γαλικία. Όλοι τους πέθαναν σε ένα τραγικό και τρομερό τροχαίο ατύχημα εκείνη την εποχή, κοντά στο Τόρο.

 

Οι Dominguez de la Torre ήταν πολύ σπουδαίοι μουσικοί, ευρωπαϊκού μεγέθους. Ο πατέρας, η γυναίκα του, τα δύο δίδυμα και η Τερέ, η αδερφή τους. Στο γκρουπ τους ήταν ένας ντράμερ, ένας Γάλλος και μια Γαλλίδα, μια πολύ καλή τραγουδίστρια, σαν τον Τερέ. Τραγούδησαν rock'n roll και βαριετέ τραγούδια, με στίγματα από μερικά τραγούδια από το ρεπερτόριο της Γαλικίας. Την εποχή των τίτλων της ομάδας «Μια φορά κι έναν καιρό για παράδειγμα». Είχα την ευκαιρία να δω τη Joëlle, την τραγουδίστρια αυτής της ομάδας, στο νοσοκομείο Gonesse, λίγα χρόνια πριν την αυτοκτονία της. Την είδα στα επείγοντα. Ήταν μια σπουδαία κυρία και μια σπουδαία Γαλλίδα καλλιτέχνις, δανικής καταγωγής μου φαίνεται. Το πραγματικό του όνομα ήταν Μόγκενσεν.

 

Κατά τα άλλα ήταν πραγματικά ένα πολύ μεγάλο γκρουπ, ο ντράμερ τραγούδησε ροκ στα εγκαίνια, τραγούδια του Έντι Μίτσελ. Είχαν δύο μεγάλα ηλεκτρονικά όργανα, έναν δάσκαλο μαθηματικών και μουσικής που τους επέβλεπε κατά τη διάρκεια των συναυλιών, όλα τα είδη οργάνων, συμπεριλαμβανομένων δύο ακορντεόν, και πάνω από όλα τα κορίτσια είχαν πολύ όμορφες φωνές.

 

Η κυρία Ντομίνγκες είχε διορθώσεις, είχε τον σύζυγό της, που μας έκανε να γευτούμε τσιτσά, και τον Φέρμιν, έναν καλοσυνάτο γέρο της Γαλικίας. Υπέφερε. Είπε ότι δεν της άξιζε να έχει δύο προικισμένους δίδυμους γιους. Και όταν πέθανε ο άντρας της, εκείνη δεν αντιστάθηκε, πετάχτηκε από τον 7ο όροφο του πύργου όπου έμενε η οικογένεια. Έπρεπε πραγματικά να έχεις κουράγιο για να το κάνεις. Το έκανε από μια ιδιοτροπία.

 

Έτσι τελείωσε το έπος ενός από τα μεγαλύτερα γκρουπ της γαλλικής ποικιλίας και rock'n roll, αλλά με καταγωγή από τη Γαλικία. Τους είχα δει με τον πατέρα μου, τα αδέρφια μου, τη μητέρα μου και τους φίλους μου. Τραγούδησαν ροκ, ροκαμπίλι, γαλλικές ποικιλίες, τραγούδια όπως « Santa Lucia » ή « Te canto a Galicia ».

 

Έτσι, αν έχω μακρινή ισπανική καταγωγή, όπου βρίσκουμε έναν Dominguez, ήταν πραγματικά στην κορυφή της τέχνης και των ποικιλιών τους με την ευρεία έννοια. Το τραγούδι είναι ιερατείο, αυτοσκοπός, και ήταν πραγματικά σπουδαίοι καλλιτέχνες και σπουδαίοι μουσικοί.

 

Ίδρυσα επίσης μια ομάδα με φίλους που ήρθαν μαζί μας για να τους δούμε σε συναυλία. Αλλά δεν κράτησε.

 

Στην Ισπανία, οι «Catédraticos» είναι η μερίδα του λέοντος του κλήρου. Υπό το καθεστώς του Φράνκο, η Καθολική Εκκλησία ζούσε ενωμένη και ενωμένη. Ο κλήρος ήταν πολύ καλά εκπαιδευμένος. Κατά τα άλλα, ο Φράνκο συμμάχησε και με τους κοσμικούς, τους Εβραίους, τους Μουσουλμάνους, τους Προτεστάντες. Ήταν ο καλύτερος σύμμαχος, οπότε άντεξε περισσότερο από τους άλλους.

 

Οι ρεπουμπλικανικές ιδέες έχουν απαξιωθεί, είτε επειδή είναι δημαγωγικές είτε επειδή είναι ουτοπικές. Ωστόσο, εκτός από τον σοσιαλισμό, η δημοκρατία είχε και τις ώρες της δόξας της, αλλά δεν μπόρεσε να πάρει και να διατηρήσει την εξουσία σε μια συντηρητική και παραδοσιακή Ισπανία.

 

Ο πατέρας μου ήταν περισσότερο δημοκράτης, ήταν επίσης ένας από τους μεγαλύτερους ζωγράφους και διακοσμητές λάκας του περασμένου αιώνα.

 

Σήμερα, η ελευθερία είναι πλήρης, οι βαθμοί ελευθερίας έχουν γίνει πιο σημαντικοί, για κάθε είδους λόγους.

 

Η ρωσική επιθετικότητα θέτει υπό αμφισβήτηση την ευρωπαϊκή συνοχή, θέτει υπό αμφισβήτηση τα εθνικά συμφέροντα και αποδυναμώνει την ειρήνη στο σύνολό της. Για άλλη μια φορά, η Ουκρανία θυσιάζεται, υβρίζεται, κατηγορείται, συκοφαντείται ενώ τόσοι πολλοί Ουκρανοί απελάθηκαν το 39-45.

 

Οι Ρώσοι κατέρριψαν τους τελευταίους φραγμούς που εξασφάλιζαν την ειρήνη. Σήμερα οι Ρώσοι στρατιώτες πληρώνονται για να σπάσουν την Ουκρανία, ενθαρρύνονται να το κάνουν.------------ Εδώ έμαθαν πολλοί να παρακάμπτουν την εκκλησία και τη διδασκαλία της, την κατήχηση, τις βασικές αρετές. Οι πολιτικοί ηγέτες έχουν οδηγήσει τους ανθρώπους στον πόλεμο. Είναι ένας κατακλυσμός και μια φρίκη.

 

Διατηρώ μια σοσιαλιστική ευαισθησία, γιατί οι ιδέες της δεξιάς βρίσκονται σε αδιέξοδο. Ένας τεχνητός κόσμος φτιαγμένος από μονομανία και δημαγωγία επιβραδύνει τώρα την πορεία προς την ειρήνη.

 

Ο θάνατος του αδελφού μου Ντέιβιντ το 1998-1999, λίγο πριν τη χιλιετία, με απομάκρυνε οριστικά από τις πολιτικές περιπέτειες. Ζούμε, όπως είπε ο πατέρας μου, «στην κοιλάδα του θανάτου». Η καταιγίδα είχε καταστρέψει τα πάντα, τις στέγες, τα πάντα. Το εργαστήριο είναι κουρελιασμένο. Η στέγη σκίστηκε εντελώς.

 

Η επένδυση σήμερα θα κόστιζε πολλά χρήματα.

 

Όπως σας είπα, ο Dominguez de la Torre ήταν κοντά στα ύψη της ευρωπαϊκής λαϊκής μουσικής και οι φίλοι με τους οποίους πήγα να τους δω αργότερα με πήραν με τη σειρά τους να δω ένα από τα μεγαλύτερα γκρουπ του ρυθμού και των μπλουζ της εποχής. Εμείς οι ίδιοι είχαμε σχηματίσει μια μικρή ομάδα.

 

Ήταν ένα πραγματικά υπέροχο συγκρότημα, εν μέρει αυτοδίδακτος, αντλώντας λίγη από την έμπνευσή του από τον Eric Clapton και τον J.J. Ο Mustapha, τραγουδιστής και σολίστ με καταγωγή από την Τυνησία, όπως ο Shiri Maïmon σήμερα, έτρεξε το σόου. Επιπλέον, υπήρχε όργανο, εξαιρετικά σόλο σαξ και φυσαρμόνικα, ρυθμικό τμήμα και μπασίστας. Αυτό το γκρουπ αντιμετώπισε τα μεγαλύτερα αμερικανικά ή αγγλοσαξονικά rhythm'n blues γκρουπ, με πολύ καλά σόλο, ιδιαίτερα στα κόρνα.

 

Έκαναν περιοδεία στην Αμερική, βγάζοντας πάνω από δύο εκατομμύρια τη βραδιά. Αυτό σημαίνει ότι ήταν μια πολύ μεγάλη ομάδα, που ξεκίνησε ως ερασιτέχνες και έφτασε ως επαγγελματίες.

 

Η μουσική μπορεί επίσης να κατακτηθεί. Ήταν πραγματικά υπέροχη σύγχρονη μουσική.

 

Χθες πήγα στη rue de Thorigny, στο Hôtel Aubert de Fontenay ή στο Hôtel Salé, για να επισκεφτώ το εθνικό μουσείο Πικάσο. Δεν το μετάνιωσα. Όλοι οι μεγάλοι έμποροι τέχνης της εποχής ήταν εκεί, ο Daniel-Henri Kahnweiler, ο Léonce Rosenberg και ο Γερμανός έμπορος Wilhelm Uhde, ο οποίος ασχολήθηκε κυρίως με τη Séraphine de Senlis. Αυτό το ξενοδοχείο αντιστοιχεί σε δωρεά της οικογένειας Πικάσο το 1985.

 

Ήταν ιδιαίτερα αυτοί οι έμποροι που βοήθησαν στη χρηματοδότηση της αφηρημένης τέχνης και του κυβισμού.

 

Υπάρχουν έργα των Fernand Léger, Max Jacob, Jean Metzinger, νεκρές φύσεις του Henri Matisse, σουρεαλιστικές και μεταφυσικές τοιχογραφίες του Giorgio de Chirico και άλλα έργα ενός Αρμένιου ζωγράφου. Το Μουσείο Πικάσο πάνω απ' όλα σας επιτρέπει να συλλογιστείτε τα κυβιστικά και αφηρημένα έργα του Πάμπλο Πικάσο.

 

Ο Πικάσο ήταν ένας από τους σπάνιους αριστερούς καλλιτέχνες, μπορούμε ξεκάθαρα να αντιληφθούμε την έρευνα στο έργο του, αυτή την επιθυμία να ξεφύγει από τον ακαδημαϊσμό και να επιχειρήσει νέες μοντερνιστικές και εκφραστικές περιπέτειες.

 

Ο πατέρας μου, που ήταν πιο δεξιά, ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ζωγράφους και διακοσμητές λάκας του περασμένου αιώνα. Η Maruja, κόρη του θείου του, που ήταν Ρεπουμπλικανός δήμαρχος του Toro, ήταν επίσης ένας από τους δύο ή τρεις ιδρυτές της ισπανικής ορχήστρας ραδιοφωνικής τηλεόρασης ( RTVE ).

 

Γνώριζε πολύ σπουδαίους μουσικούς, Τσέχους, Ισραηλινούς, Ισπανούς, Γερμανούς, συμπεριλαμβανομένου του Narciso Yepès με τον οποίο ήταν πολύ φιλική, ή ακόμα και του Daniel Barenboïm, ή ακόμα και του Cobos, του Ισπανού μαέστρου κοντά στον οποίο είναι θαμμένη, της Salamanca ή μάλλον της Μαδρίτης. Στο τέλος της ζωής της είχε ένα διαμέρισμα στη Μαδρίτη. 

 

Πήγα να την ακούσω στο ισπανικό προξενείο όπου έπαιζε βιολί με έναν πολύ σπουδαίο Τσέχο πιανίστα. Εκείνη την εποχή υπήρχε μια έκθεση για τα χαρακτικά του Γκόγια και τις καταστροφές του πολέμου.

 

Έκανε θριαμβευτικές περιοδείες με την εθνική ορχήστρα του RTVE, με τον Ραβέλ, όλες τις συμφωνίες του Μπετόβεν (μία σε κάθε σκηνή), τους ισπανικούς κλασικούς, τους Τουρίνα, ντε Φάγια, Αλμπενίζ και ούτω καθεξής. Μου έδωσε ένα δίσκο 33 στροφών, τον 5ο του Kurt Mazur.

 

Η Maruja ήταν μια βιρτουόζος και μια πολύ σπουδαία βιολίστρια, « la prosora », όπως την λέγαμε. Ήταν μάλλον αριστερή και βαθιά σοσιαλίστρια. Αλλά η μοίρα δεν τη γλίτωσε, όπως η μητέρα έχασε τον πατέρα της, έπρεπε να δουλέψει σκληρά. Πήγα να τη δω στο TMP, όπου έπαιξε μια από τις μεγαλύτερες Αργεντινές μέτζο-σοπράνο στον κόσμο, που τραγούδησε σε αυτό το υπέροχο αργεντίνικο κλασικό ρεπερτόριο. Η ορχήστρα τελείωσε με τον Ραβέλ.

 

Η οικογένειά μου είναι μια οικογένεια καλλιτεχνών. Έχουμε οικογενειακούς δεσμούς με τους Dominguez de la Torres; Δεν ξέρω, απλά ξέρω ότι έχω και προγόνους με το όνομα Dominguez. Οι Dominguez de la Torre ήταν επίσης από το Toro, στη συνέχεια στο Sevran.

 

Σήμερα, πολλοί καλλιτέχνες μεγάλης ποικιλίας δεν είναι πλέον εκεί. Η δημοφιλής μουσική δεν είναι τόσο εύκολη όσο νομίζετε.

 

 

Σήμερα, θα ήθελα να συνεχίσω αυτή την καλλιτεχνική οικογενειακή παράδοση. Αλλά για αυτό, θα έπρεπε να ανοίξω ξανά ένα εργαστήριο για να συνεχίσω στη λάκα και τη διακόσμηση, ένα δύσκολο και σπάνιο επάγγελμα.

 

Μου λείπουν τα μέσα για να το κάνω και οι τράπεζες διστάζουν να δανείσουν χρήματα.

 

Από την άλλη, βρισκόμαστε σχεδόν στο ένα τέταρτο του δρόμου προς τον 21ο αιώνα. Πρέπει να προσπαθήσουμε να προβάλλουμε τον εαυτό μας στο μέλλον και να το προβλέψουμε.

 

Στο παρελθόν, δούλεψα για περίπου δέκα χρόνια με τον Andrés Serrita, έναν από τους πνευματικούς γιους του Sabicas. Τότε ήταν ένας από τους σπουδαιότερους κιθαρίστες zambras στον κόσμο. Θυμάμαι ακόμα αυτή τη συναυλία του Manuel Torres το 1982, όταν αντικατέστησε τον Chano Lobato. Ένας τεράστιος τενόρος που κάλυψε το κοινό για μίλια.

 

Αυτή είναι και η μαγεία της μουσικής. Δεν υπαγορεύουμε τη μουσική, τη ζούμε και ζει μέσα μας. Η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα.

 

Christian Diez

 

 

 

 

 

 

Deftéra 6 Maḯou 2024

 

Kathedrikós naós

 

Istorikí kai filosofikí istoría

 

To alithinó kai pragmatikó mou ónoma eínai Christian Diez Axnick Matilla Villar Dominguez… kai sti makriní oikogéneiá mou, apó tin plevrá tis giagiás mou, vrískoume onómata ópos Schadeck, Hermann, Gotlieb. Écho polý paliá ispanikí, germanikí, tséchiki, oukranikí katagogí.

 

I oikogéneiá mou apó tin plevrá tou patéra mou, i Ispanikí, eínai pio sympagís. Prin apó saránta chrónia, eíchame fílous, apó to Tóro san ki emás, allá kyríos apó ti Galikía, to Dominguez de la Torre. Eíchan metakomísei se éna diamérisma sto Sevran, kontá sto Aulnay.

 

Ítan « Galleguitos », ópos tous léne sta ispaniká. I oikogéneiá mou gnórize kápote mia álli oikogéneia, epísis apó ti Galikía. Óloi tous péthanan se éna tragikó kai tromeró trochaío atýchima ekeíni tin epochí, kontá sto Tóro.

 

Oi Dominguez de la Torre ítan polý spoudaíoi mousikoí, evropaïkoú megéthous. O patéras, i gynaíka tou, ta dýo dídyma kai i Teré, i aderfí tous. Sto nkroup tous ítan énas ntrámer, énas Gállos kai mia Gallída, mia polý kalí tragoudístria, san ton Teré. Tragoúdisan rock'n roll kai varieté tragoúdia, me stígmata apó meriká tragoúdia apó to repertório tis Galikías. Tin epochí ton títlon tis omádas « Mia forá ki énan kairó gia parádeigma ». Eícha tin efkairía na do ti Joëlle, tin tragoudístria aftís tis omádas, sto nosokomeío Gonesse, líga chrónia prin tin aftoktonía tis. Tin eída sta epeígonta. Ítan mia spoudaía kyría kai mia spoudaía Gallída kallitéchnis, danikís katagogís mou faínetai. To pragmatikó tou ónoma ítan Mónkensen.

 

Katá ta álla ítan pragmatiká éna polý megálo nkroup, o ntrámer tragoúdise rok sta enkaínia, tragoúdia tou Énti Mítsel. Eíchan dýo megála ilektroniká órgana, énan dáskalo mathimatikón kai mousikís pou tous epévlepe katá ti diárkeia ton synavlión, óla ta eídi orgánon, symperilamvanoménon dýo akornteón, kai páno apó óla ta korítsia eíchan polý ómorfes fonés.

 

I kyría Ntomín'nkes eíche diorthóseis, eíche ton sýzygó tis, pou mas ékane na geftoúme tsitsá, kai ton Férmin, énan kalosynáto géro tis Galikías. Ypéfere. Eípe óti den tis áxize na échei dýo proikisménous dídymous gious. Kai ótan péthane o ántras tis, ekeíni den antistáthike, petáchtike apó ton 7o órofo tou pýrgou ópou émene i oikogéneia. Éprepe pragmatiká na écheis kourágio gia na to káneis. To ékane apó mia idiotropía.-

 

Étsi teleíose to épos enós apó ta megalýtera nkroup tis gallikís poikilías kai rock'n roll, allá me katagogí apó ti Galikía. Tous eícha dei me ton patéra mou, ta adérfia mou, ti mitéra mou kai tous fílous mou. Tragoúdisan rok, rokampíli, gallikés poikilíes, tragoúdia ópos « Santa Lucia » í « Te canto a Galicia ».

 

Étsi, an écho makriní ispanikí katagogí, ópou vrískoume énan Dominguez, ítan pragmatiká stin koryfí tis téchnis kai ton poikilión tous me tin evreía énnoia. To tragoúdi eínai ierateío, aftoskopós, kai ítan pragmatiká spoudaíoi kallitéchnes kai spoudaíoi mousikoí.

 

Ídrysa epísis mia omáda me fílous pou írthan mazí mas gia na tous doúme se synavlía. Allá den krátise.

 

Stin Ispanía, oi « Catédraticos » eínai i merída tou léontos tou klírou. Ypó to kathestós tou Frán'ko, i Katholikí Ekklisía zoúse enoméni kai enoméni. O klíros ítan polý kalá ekpaidevménos. Katá ta álla, o Frán'ko symmáchise kai me tous kosmikoús, tous Evraíous, tous Mousoulmánous, tous Protestántes. Ítan o kalýteros sýmmachos, opóte ántexe perissótero apó tous állous.

 

Oi repoumplikanikés idées échoun apaxiotheí, eíte epeidí eínai dimagogikés eíte epeidí eínai outopikés. Ostóso, ektós apó ton sosialismó, i dimokratía eíche kai tis óres tis dóxas tis, allá den bórese na párei kai na diatirísei tin exousía se mia syntiritikí kai paradosiakí Ispanía.

 

O patéras mou ítan perissótero dimokrátis, ítan epísis énas apó tous megalýterous zográfous kai diakosmités lákas tou perasménou aióna.

 

Símera, i elefthería eínai plíris, oi vathmoí eleftherías échoun gínei pio simantikoí, gia káthe eídous lógous.

 

I rosikí epithetikótita thétei ypó amfisvítisi tin evropaïkí synochí, thétei ypó amfisvítisi ta ethniká symféronta kai apodynamónei tin eiríni sto sýnoló tis. Gia álli mia forá, i Oukranía thysiázetai, yvrízetai, katigoreítai, sykofanteítai enó tósoi polloí Oukranoí apeláthikan to 39-45.

 

Oi Rósoi katérripsan tous teleftaíous fragmoús pou exasfálizan tin eiríni. Símera oi Rósoi stratiótes plirónontai gia na spásoun tin Oukranía, entharrýnontai na to kánoun.

 

Edó émathan polloí na parakámptoun tin ekklisía kai ti didaskalía tis, tin katíchisi, tis vasikés aretés. Oi politikoí igétes échoun odigísei tous anthrópous ston pólemo. Eínai énas kataklysmós kai mia fríki.

 

Diatiró mia sosialistikí evaisthisía, giatí oi idées tis dexiás vrískontai se adiéxodo. Énas technitós kósmos ftiagménos apó monomanía kai dimagogía epivradýnei tóra tin poreía pros tin eiríni.

 

O thánatos tou adelfoú mou Ntéivint to 1998-1999, lígo prin ti chilietía, me apomákryne oristiká apó tis politikés peripéteies. Zoúme, ópos eípe o patéras mou, «stin koiláda tou thanátou». I kataigída eíche katastrépsei ta pánta, tis stéges, ta pánta. To ergastírio eínai koureliasméno. I stégi skístike entelós.

 

I epéndysi símera tha kóstize pollá chrímata.

 

Ópos sas eípa, o Dominguez de la Torre ítan kontá sta ýpsi tis evropaïkís laïkís mousikís kai oi fíloi me tous opoíous píga na tous do argótera me píran me ti seirá tous na do éna apó ta megalýtera nkroup tou rythmoú kai ton blouz tis epochís. Emeís oi ídioi eíchame schimatísei mia mikrí omáda.

 

Ítan éna pragmatiká ypérocho synkrótima, en mérei aftodídaktos, antlóntas lígi apó tin émpnefsí tou apó ton Eric Clapton kai ton J.J. O Mustapha, tragoudistís kai solíst me katagogí apó tin Tynisía, ópos o Shiri Maïmon símera, étrexe to sóou. Epipléon, ypírche órgano, exairetiká sólo sax kai fysarmónika, rythmikó tmíma kai basístas. Aftó to nkroup antimetópise ta megalýtera amerikaniká í anglosaxoniká rhythm'n blues nkroup, me polý kalá sólo, idiaítera sta kórna.

 

Ékanan periodeía stin Amerikí, vgázontas páno apó dýo ekatommýria ti vradiá. Aftó simaínei óti ítan mia polý megáli omáda, pou xekínise os erasitéchnes kai éftase os epangelmatíes.

 

I mousikí boreí epísis na kataktitheí. Ítan pragmatiká ypérochi sýnchroni mousikí.

 

Chthes píga sti rue de Thorigny, sto Hôtel Aubert de Fontenay í sto Hôtel Salé, gia na episkeftó to ethnikó mouseío Pikáso. Den to metániosa. Óloi oi megáloi émporoi téchnis tis epochís ítan ekeí, o Daniel-Henri Kahnweiler, o Léonce Rosenberg kai o Germanós émporos Wilhelm Uhde, o opoíos ascholíthike kyríos me ti Séraphine de Senlis. Aftó to xenodocheío antistoicheí se doreá tis oikogéneias Pikáso to 1985.

 

Ítan idiaítera aftoí oi émporoi pou voíthisan sti chrimatodótisi tis afiriménis téchnis kai tou kyvismoú.

 

Ypárchoun érga ton Fernand Léger, Max Jacob, Jean Metzinger, nekrés fýseis tou Henri Matisse, sourealistikés kai metafysikés toichografíes tou Giorgio de Chirico kai álla érga enós Arméniou zográfou. To Mouseío Pikáso páno ap' óla sas epitrépei na syllogisteíte ta kyvistiká kai afiriména érga tou Pámplo Pikáso.

 

O Pikáso ítan énas apó tous spánious aristeroús kallitéchnes, boroúme xekáthara na antilifthoúme tin érevna sto érgo tou, aftí tin epithymía na xefýgei apó ton akadimaïsmó kai na epicheirísei nées monternistikés kai ekfrastikés peripéteies.

 

O patéras mou, pou ítan pio dexiá, ítan énas apó tous megalýterous zográfous kai diakosmités lákas tou perasménou aióna. I Maruja, kóri tou theíou tou, pou ítan Repoumplikanós dímarchos tou Toro, ítan epísis énas apó tous dýo í treis idrytés tis ispanikís orchístras radiofonikís tileórasis (RTVE).

 

Gnórize polý spoudaíous mousikoús, Tséchous, Israilinoús, Ispanoús, Germanoús, symperilamvanoménou tou Narciso Yepès me ton opoío ítan polý filikí, í akóma kai tou Daniel Barenboïm, í akóma kai tou Cobos, tou Ispanoú maéstrou kontá ston opoío eínai thamméni, tis Salamanca í mállon tis Madrítis. Sto télos tis zoís tis eíche éna diamérisma sti Madríti.

 

Píga na tin akoúso sto ispanikó proxeneío ópou épaize violí me énan polý spoudaío Tsécho pianísta. Ekeíni tin epochí ypírche mia ékthesi gia ta charaktiká tou Nkógia kai tis katastrofés tou polémou.

 

Ékane thriamveftikés periodeíes me tin ethnikí orchístra tou RTVE, me ton Ravél, óles tis symfoníes tou Betóven (mía se káthe skiní), tous ispanikoús klasikoús, tous Tourína, nte Fágia, Almpeníz kai oúto kathexís. Mou édose éna dísko 33 strofón, ton 5o tou Kurt Mazur.

 

I Maruja ítan mia virtouózos kai mia polý spoudaía violístria, «la prosora», ópos tin légame. Ítan mállon aristerí kai vathiá sosialístria. Allá i moíra den ti glítose, ópos i mitéra échase ton patéra tis, éprepe na doulépsei sklirá. Píga na ti do sto TMP, ópou épaixe mia apó tis megalýteres Argentinés métzo-sopráno ston kósmo, pou tragoúdise se aftó to ypérocho argentíniko klasikó repertório. I orchístra teleíose me ton Ravél.

 

I oikogéneiá mou eínai mia oikogéneia kallitechnón. Échoume oikogeneiakoús desmoús me tous Dominguez de la Torres? Den xéro, aplá xéro óti écho kai progónous me to ónoma Dominguez. Oi Dominguez de la Torre ítan epísis apó to Toro, sti synécheia sto Sevran.

 

Símera, polloí kallitéchnes megális poikilías den eínai pléon ekeí. I dimofilís mousikí den eínai tóso éfkoli óso nomízete.

 

Símera, tha íthela na synechíso aftí tin kallitechnikí oikogeneiakí parádosi. Allá gia aftó, tha éprepe na anoíxo xaná éna ergastírio gia na synechíso sti láka kai ti diakósmisi, éna dýskolo kai spánio epángelma.

 

Mou leípoun ta mésa gia na to káno kai oi trápezes distázoun na daneísoun chrímata.

 

Apó tin álli, vriskómaste schedón sto éna tétarto tou drómou pros ton 21o aióna. Prépei na prospathísoume na proválloume ton eaftó mas sto méllon kai na to provlépsoume.

 

Sto parelthón, doúlepsa gia perípou déka chrónia me ton Andrés Serrita, énan apó tous pnevmatikoús gious tou Sabicas. Tóte ítan énas apó tous spoudaióterous kitharístes zambras ston kósmo. Thymámai akóma aftí ti synavlía tou Manuel Torres to 1982, ótan antikatéstise ton Chano Lobato. Énas terástios tenóros pou kálypse to koinó gia mília.

 

Aftí eínai kai i mageía tis mousikís. Den ypagorévoume ti mousikí, ti zoúme kai zei mésa mas. I mousikí eínai mia pankósmia glóssa

 

Christian Diez

 

 

 

 

6 Mayıs 2024 Pazartesi

 

Katedral

 

Tarihsel ve felsefi hikaye

 

Gerçek adım Christian Diez Axnick Matilla Villar Dominguez… ve büyükannem tarafında uzak ailemde Schadeck, Hermann, Gotlieb gibi isimlere rastlıyoruz. Çok eski İspanyol, Alman, Çek, Ukraynalı soylarım var.

 

Baba tarafım olan İspanyol ailem daha kompakttır. Yaklaşık kırk yıl önce bizim gibi Toro'dan ama özellikle Galiçya'dan, Dominguez de la Torre'den arkadaşlarımız vardı. Aulnay yakınlarındaki Sevran'da bir apartman dairesine taşınmışlardı.

 

İspanyolca'da söylendiği gibi " Galleguitos " idiler. Ailem bir zamanlar yine Galiçya'dan başka bir aileyi tanıyordu. Hepsi o sırada Toro'dan çok da uzak olmayan trajik ve korkunç bir araba kazasında öldüler.

 

Dominguez de la Torre, Avrupa çapında çok büyük müzisyenlerdi. Baba, karısı, iki ikizleri ve kız kardeşleri Téré. Gruplarında bir davulcu, bir Fransız ve Téré gibi çok iyi bir şarkıcı olan bir Fransız kadın vardı. Galiçya repertuarından birkaç şarkıyla noktalanan rock'n roll ve varyete şarkıları söylediler. Grubun başlıkları zamanında " Bir varmış bir yokmuş mesela ". Bu grubun solisti Joëlle'i intiharından birkaç yıl önce Gonesse hastanesinde görme fırsatım olmuştu. Onu acil serviste gördüm. Bana öyle geliyor ki Danimarka kökenli harika bir hanımefendi ve harika bir Fransız sanatçıydı. Gerçek adı Mogensen'di.

 

Bunun dışında gerçekten çok büyük bir gruptu, davulcu açılışta Eddy Mitchel'in rock şarkılarını söyledi. İki büyük elektronik orgları, konserlerde onlara nezaret eden bir matematik ve müzik öğretmenleri, iki akordeon dahil her türlü enstrümanları vardı ve hepsinden önemlisi kızların çok güzel sesleri vardı.

 

Bayan Dominguez'in sabit fikirleri vardı, bize chicha tattıran kocası ve iyi huylu, yaşlı, Galiçyalı bir adam olan Fermin vardı. Acı çekiyordu. İki yetenekli ikiz oğluna sahip olmayı hak etmediğini söyledi. Kocası ölünce de direnmedi, ailenin yaşadığı kulenin 7'nci katından kendini attı. Bunu yapmak için gerçekten cesaret sahibi olmanız gerekiyordu. Bir hevesle yaptı.

 

Galiçya kökenli en büyük Fransız varyete ve rock'n roll gruplarından birinin destanı böylece sona erdi. Onları babamla, kardeşlerimle, annemle ve arkadaşlarımla görmüştüm. Rock, rockabilly, Fransız çeşitleri, “ Santa Lucia ” veya “ Te canto a Galicia ” gibi şarkılar söylediler.

 

Yani, eğer bir Dominguez'i bulduğumuz uzak İspanyol kökenlerim varsa, onlar gerçekten geniş anlamda sanatlarının ve çeşitlerinin zirvesindeydiler. Şarkı söylemek bir rahipliktir, başlı başına bir amaçtır ve onlar gerçekten büyük sanatçılar ve büyük müzisyenlerdi.

 

Ayrıca bizimle birlikte onları konserde görmeye gelen arkadaşlarımdan oluşan bir grup kurdum. Ama uzun sürmedi.

 

İspanya'da din adamlarının aslan payını “ Catédraticos ” oluşturuyor. Franco rejimi altında Katolik Kilisesi birlik ve beraberlik içinde yaşadı. Din adamları çok iyi eğitilmişlerdi. Bunun dışında Franco laiklerle, Yahudilerle, Müslümanlarla, Protestanlarla da ittifak kurdu. O en iyi müttefikti, bu yüzden diğerlerinden daha uzun süre dayandı.

 

Cumhuriyetçi fikirler ya demagojik oldukları için ya da ütopik oldukları için itibarsızlaştırıldı. Bununla birlikte, sosyalizmin yanı sıra cumhuriyetin de parlak saatleri vardı, ancak muhafazakar ve gelenekçi bir İspanya'da iktidarı alıp elinde tutmayı başaramadı.

 

Babam daha çok demokrattı, aynı zamanda geçen yüzyılın en büyük ressamlarından ve lake dekoratörlerinden biriydi.

 

Günümüzde özgürlük tamdır, özgürlük dereceleri her türlü sebepten dolayı daha da önem kazanmıştır.

 

Rusya'nın saldırganlığı Avrupa'nın bütünlüğünü sorguluyor, ulusal çıkarları sorguluyor ve bir bütün olarak barışı zayıflatıyor. 39-45'te pek çok Ukraynalı sınır dışı edilirken, Ukrayna bir kez daha kurban edildi, karalandı, suçlandı, iftira edildi. Ruslar barışı sağlayan son engelleri de yıktı. Bugün Rus askerlerine Ukrayna'yı kırmaları için para ödeniyor, onlar da bunu yapmaya teşvik ediliyor.

 

Burası birçok kişinin kiliseyi ve onun öğretisini, ilmihalini ve temel erdemlerini atlatmayı öğrendiği yerdir. Siyasi liderler insanları savaşa sürükledi. Bu bir felaket ve dehşettir.

 

Sosyalist duyarlılığı sürdürüyorum çünkü sağın fikirleri çıkmazda. Üstünlük ve demagojiden oluşan yapay bir dünya artık barışa doğru yürüyüşü yavaşlatıyor.

 

Kardeşim David'in 1998-1999'da, milenyumdan kısa bir süre önce ölümü, beni kesinlikle siyasi maceralardan uzaklaştırdı. Babamın dediği gibi “ölüm vadisinde” yaşıyoruz. Fırtına her şeyi, çatıları, her şeyi yok etmişti. Atölye perişan durumda. Çatı tamamen koptu.

 

Bugün yatırım yapmak çok paraya mal olur.

 

Size söylediğim gibi, Dominguez de la Torre Avrupa popüler müziğinin zirvelerine yakındı ve daha sonra onları görmeye gittiğim arkadaşlar beni de zamanın en büyük ritim ve blues gruplarından birine götürdüler. Biz de küçük bir grup kurmuştuk.

 

Kısmen kendi kendini yetiştirmiş, ilhamının bir kısmını Eric Clapton ve J.J. Cole'dan alan gerçekten harika bir gruptu. Gösteriyi bugünkü Shiri Maïmon gibi Tunus kökenli şarkıcı ve solist Mustapha yönetti. Ayrıca org, olağanüstü saksafon ve mızıka soloları, ritim bölümü ve bas gitarist de vardı. Bu grup, özellikle kornalarda çok iyi sololarla, en büyük Amerikan veya Anglo-Sakson ritim ve blues gruplarına karşı üstünlük sağladı.

 

Amerika'yı gezdiler ve bir gecede iki milyondan fazla para kazandılar. Bu, amatör olarak başlayıp profesyonel olarak gelen çok büyük bir grup olduğu anlamına geliyor.

 

Müzik de fethedilebilir. Gerçekten harika bir modern müzikti.

 

Dün ulusal Picasso müzesini ziyaret etmek için rue de Thorigny'ye, Hôtel Aubert de Fontenay'e veya Hôtel Salé'ye gittim. Pişman olmadım. Zamanın tüm büyük sanat tacirleri oradaydı; Daniel-Henri Kahnweiler, Léonce Rosenberg ve özellikle Séraphine de Senlis ile ilgilenen Alman tacir Wilhelm Uhde. Bu otel, Picasso ailesinin 1985 yılında yaptığı bağışa karşılık gelmektedir.

 

Soyut sanat ve kübizmin finansmanına özellikle bu tüccarlar yardımcı oldu.

 

Fernand Léger, Max Jacob, Jean Metzinger'in eserleri, Henri Matisse'in natürmortları, Giorgio de Chirico'nun gerçeküstü ve metafizik freskleri ve Ermeni ressamın diğer eserleri var. Picasso Müzesi her şeyden önce Pablo Picasso'nun kübist ve soyut eserlerini derinlemesine düşünmenize olanak tanır

 

Picasso ender solcu sanatçılardan biriydi; çalışmalarında araştırmayı, akademiklikten kaçma ve yeni modernist ve dışavurumcu maceralara atılma arzusunu açıkça hissedebiliyoruz.

 

Daha sağda olan babam, geçen yüzyılın en büyük ressamlarından ve lake dekoratörlerinden biriydi. Toro'nun Cumhuriyetçi belediye başkanı olan amcasının kızı Maruja, aynı zamanda İspanyol radyo-televizyon orkestrasının ( RTVE ) iki veya üç kurucusundan biriydi.

 

Çok iyi müzisyenler tanıyordu; Çek, İsrailli, İspanyol, Alman, aralarında çok arkadaş canlısı olduğu Narciso Yepès, hatta Daniel Barenboïm ve hatta yanına gömüldüğü İspanyol orkestra şefi Cobos, Salamanca ya da daha doğrusu Madrid. Hayatının sonunda Madrid'de bir dairesi vardı.

 

Onu çok iyi bir Çek piyanistle keman çaldığı İspanyol konsolosluğuna dinlemeye gittim. O dönemde Goya'nın gravürlerini ve savaşın tahribatını konu alan bir sergi vardı.

 

RTVE ulusal orkestrasıyla, Ravel'le, Beethoven'ın tüm senfonileriyle (her sahnede bir tane), İspanyol klasikleriyle, Turina, de Falla, Albeniz vb. ile muzaffer turnelere çıktı. Bana Kurt Mazur'un 5.'si olan 33 rpm'lik bir plak verdi.

 

Maruja bir virtüöz ve çok iyi bir kemancıydı, bizim ona verdiğimiz isimle “ la prosora ”. Oldukça solcu ve son derece sosyalistti. Ama kader onu esirgemedi, annesi gibi babasını kaybetmişti, çok çalışmak zorundaydı. Onu, muhteşem olağanüstü Arjantin klasik repertuarında şarkı söyleyen, dünyanın en büyük Arjantinli mezzo-sopranolarından birinin sahne aldığı TMP'ye gittim. Orkestra Ravel ile sona erdi

 

Ailem sanatçı bir ailedir. Dominguez de la Torres'le aile bağımız var mı ? Bilmiyorum, sadece benim de Dominguez adında atalarım olduğunu biliyorum. Dominguez de la Torre de Toro'dandı, o zaman Sevran'dandı-

 

Bugün pek çok çok çeşitli sanatçı artık orada değil. Popüler müzik sandığınız kadar kolay değil

 

Bugün bu sanatsal aile geleneğini sürdürmek istiyorum. Ancak bunun için zor ve nadir bir meslek olan cila ve dekorasyon işlerine devam etmek için yeniden bir atölye açmam gerekecekti.

 

Bunu yapacak imkanım yok ve bankalar borç verme konusunda oldukça isteksizler.

 

Öte yandan 21. yüzyıla giden yolun neredeyse dörtte birine ulaştık. Kendimizi geleceğe yansıtmaya çalışmalı ve onu öngörmeliyiz.

 

Geçmişte Sabicas'ın manevi oğullarından Andrés Serrita ile yaklaşık on yıl çalıştım. O zamanlar dünyadaki en büyük zambra gitaristlerinden biriydi. Manuel Torres'in 1982'de Chano Lobato'nun yerine geçtiği konseri hala hatırlıyorum. Seyirciyi kilometrelerce saran muazzam bir tenor.

 

Müziğin büyüsü de budur. Müziği biz dikte etmiyoruz, onu yaşıyoruz ve o içimizde yaşıyor. Müzik evrensel bir dildir.

 

 

Christian Diez