Luni 6 di maghju 2024

 

Catédraticu

 

Storia storica è filosofica

 

U mo nome veru è veru hè Christian Diez Axnick Matilla Villar Dominguez ... è in a mo famiglia distante, da a parte di a me nanna, truvamu nomi cum'è Schadeck, Hermann, Gotlieb. Aghju assai vechji antenati spagnoli, tedeschi, cechi, ucraini.

 

A mo famiglia da parte di u mo babbu, u spagnolu, hè più compactu. Una bona quarant'anni fà, avemu avutu amichi, di Toro cum'è noi, ma soprattuttu di Galizia, i Dominguez de la Torre. S'eranu trasferitu in un appartamentu in Sevran, vicinu à Aulnay.

 

Eranu "Galleguitos", cumu si chjamanu in spagnolu. A mo famiglia hà cunnisciutu una volta una altra famiglia, ancu di Galizia. Tutti sò morti in un tragicu è terribile accidente di vittura à l'epica, micca luntanu da Toro.

 

I Dominguez de la Torre eranu musicisti assai grandi, di statura europea. U babbu, a so moglia, dui gemelli, è Téré, a so surella. In u so gruppu c’era un batterista, un francese, è una francese, una cantadora assai bona, cum’è Téré. Cantavanu rock'n roll è canti di variità, puntuati da uni pochi di canti di u repertoriu gallegu. À l'epica di i tituli di u gruppu "C'era una volta per esempiu". Aghju avutu l'uccasioni di vede à Joëlle, a cantante di stu gruppu, à l'uspidale di Gonesse, qualchì annu prima di u suicidiu. L'aghju vistu in a sala d'urgenza. Era una grande dama è una grande artista francese, d'origine danese mi pare. U so veru nome era Mogensen.

 

Altrimenti era veramente un gruppu assai grande, u batterista cantava rock in l'apertura, canzoni di Eddy Mitchel. Avianu dui grossi organi elettronici, un prufessore di matematica è di musica chì i survigliava durante i cuncerti, ogni tipu di strumenti, ancu dui accordioni, è sopratuttu e zitelle avianu una voce assai bella.

 

A Signora Dominguez avia l'idee fissate, avia u so maritu, chì ci facia tastà chichas, è Fermin, un vechju galizianu di bona natura. Ella soffriva. Ella disse chì ùn meritava micca avè avutu dui figlioli gemelli dotati. È quandu u so maritu hè mortu, ùn hà micca resistitu, si ghjittò da u 7u pianu di a torre induve a famiglia campava. Avete avutu veramente curaggiu per fà. L'hà fattu per capriccio.

 

Finì cusì l'epica di unu di i più grandi gruppi francesi di varietà è rock'n roll, ma d'origine galiziana. L'avia vistu cù u mo babbu, i mo fratelli, a mo mamma è l'amichi. Cantavanu rock, rockabily, varietà francesi, canzoni cum'è " Santa Lucia " o " Te canto a Galicia ".

 

Allora s'ellu aghju l'urighjini spagnoli distanti, induve truvamu un Dominguez, eranu veramente in cima di u so arti è variità in u sensu largu. U cantu hè un sacerdòziu, un fine in sè stessu, è eranu veramente grandi artisti è grandi musicisti.

 

Aghju ancu fundatu un gruppu cù l'amichi chì sò ghjunti cun noi per vedeli in cuncertu. Ma ùn durò micca.

 

In Spagna, i " Catédraticos " sò a parte di u leone di u cleru. Sous le régime de Franco, l'Église catholique vivait unie et unie. U cleru era assai ben furmatu. Altrimenti, Franco si alliò dinù cù i laici, i Ghjudei, i Musulmani, i Prutistanti. Era u megliu alliatu, cusì durò più chè l'altri.

 

L'idee ripubblicane sò state screditate, sia perchè sò demagogiche sia perchè sò utopiche. In ogni casu, fora di u sucialismu, a republica hà avutu ancu e so ore di gloria, ma ùn hà pussutu piglià è mantene u putere in una Spagna cunsirvatrice è tradiziunalista.

 

U mo babbu era più dimucraticu, era ancu unu di i più grandi pittori è laccaturi di u seculu passatu.

 

Oghje, a libertà hè tutale, i gradi di libertà sò diventati più impurtanti, per tutti i mutivi.

 

L'aggressione russa mette in discussione a cuesione europea, mette in discussione l'interessi naziunali è indebolisce a pace in tuttu. Una volta, l'Ucraina hè sacrificata, vilipendiata, accusata, calunniata mentre tanti Ucraini sò stati deportati in u 39-45.

 

I Russi anu abbattutu l'ultimi ostaculi chì assicuravanu a pace. Oghje i suldati russi sò pagati per rompe ucrainu, sò incuraghjiti à fà cusì.

 

I capi pulitichi anu guidatu a ghjente versu a guerra. Hè un cataclismu è un orrore.

 

Mantene una sensibilità sucialista, perchè l'idee di a diritta sò in impasse. Un mondu artificiale fattu di una sopravvivenza è di demagogia rallenta avà a marcia versu a pace.

 

A morte di u mo fratellu David in u 1998-1999, pocu prima di u millenniu, m'hà alluntanatu definitivamente da l'aventure pulitiche. Vivemu, cum'è u mo babbu hà dettu, "in a valle di a morte". A tempesta avia distruttu tuttu, i tetti, tuttu. L'attellu hè in pezzi. U tettu hè statu strappatu cumplettamente.

 

Investire oghje costaria assai soldi.

 

Comu vi dicu, Dominguez de la Torre era vicinu à l'altura di a musica pupulare europea, è l'amichi cù i quali sò andatu à vedeli dopu m'hà purtatu à turnà à vede unu di i più grandi gruppi di rhythm and blues di l'epica. Noi stessi aviamu furmatu un picculu gruppu.

 

Era una banda veramente grande, in parte autodidatta, chì s'ispirava da Eric Clapton è J.J. Mustapha, cantante è solista d'origine tunisina, cum'è Shiri Maïmon oghje, hà purtatu u spettaculu. In più, ci era un organu, un sax è un armonica straordinariu, una sezione di ritmu è un bassista. Stu gruppu hà tenutu u so propiu contru à i più grandi gruppi americani o anglosassoni di rhythm'n blues, cù assai boni soli, in particulare in a parti di ottone.

 

Giravanu l'America, facendu più di dui milioni à notte. Questu significa chì era un gruppu assai grande, cuminciendu cum'è dilettante è ghjuntu cum'è prufessiunale.

 

A musica pò ancu esse cunquistata. Era veramente una grande musica muderna.

 

Ieri sò andatu in rue de Thorigny, à l'Hôtel Aubert de Fontenay, o à l'Hôtel Salé, per visità u museu naziunale Picasso. Ùn mi dispiace micca. C'eranu tutti i grandi mercanti d'arte di l'epica, Daniel-Henri Kahnweiler, Léonce Rosenberg è u mercante tedescu Wilhelm Uhde, chì si trattava in particulare di Séraphine de Senlis

 

Stu hotel currisponde à una donazione fatta da a famiglia Picasso in u 1985.

 

Sò stati soprattuttu questi cummercianti chì aiutavanu à finanzià l'arti astratti è u cubismu. Ci sò opere di Fernand Léger, Max Jacob, Jean Metzinger, nature morte di Henri Matisse, fresche surreali è metafisiche di Giorgio de Chirico, è altre opere, un pittore armenu. U Museu Picasso sopratuttu permette di cuntemplà l'opere cubiste è astratte di Pablo Picasso.

 

Picasso era unu di i rari artisti di manca, si pò sentu chjaramente a ricerca in u so travagliu, sta vuluntà di fughje l'academicismu è pruvà novi avventure muderniste è espressive.

 

U mo babbu, chì era più à diritta, era unu di i più grandi pittori è decoratori di lacca di u seculu passatu. Maruja, a figliola di u so ziu, chì era sindaco republicanu di Toro, era ancu unu di i dui o trè fundatori di l'orchestra di a radiu-televisione spagnola ( RTVE ).

 

Cunniscia musicisti assai grandi, cechi, israeliani, spagnoli, tedeschi, cumpresu Narciso Yepès cù quale era assai amichevule, o ancu Daniel Barenboïm, o ancu Cobos, u direttore d'orchestra spagnolu vicinu à quale hè intarratu, Salamanca o piuttostu Madrid. À a fine di a so vita, avia un appartamentu in Madrid.

 

Sò andatu à sente à u cunsulatu spagnolu induve hà ghjucatu u viulinu cù un pianista cecu assai grande. À l'epica c'era una mostra nantu à l'incisioni di Goya è i ravages di a guerra.

 

Hà fattu tour triunfali cù l'orchestra naziunale di RTVE, cù Ravel, tutte e sinfonie di Beethoven ( una per ogni tappa ), i classici spagnoli, Turina, de Falla, Albeniz ecc. M'hà datu un discu di 33 rpm, u 5u di Kurt Mazur.

 

Maruja era una virtuosa è una grande violinista, " la prosora ", cum'è a chjamavamu. Era piuttostu di manca è prufonda sucialista. Ma u destinu ùn l'hà micca risparmiatu, cum'è Mamma hà persu u babbu, hà avutu à travaglià dura. Sò andatu à vedella à u TMP, induve hè statu unu di i più grandi mezzo-soprano argentini in u mondu, chì hà cantatu in stu repertoriu classicu argentinu magnificamente eccezziunale. L'orchestra hà finitu cù Ravel.

 

A mo famiglia hè una famiglia di artisti. Avemu ligami di famiglia cù Dominguez de la Torres ? Ùn sò micca, sò solu chì aghju ancu l'antenati chjamati Dominguez. I Dominguez de la Torre eranu ancu di Toru, po in Sevran.

 

Oghje, parechji artisti di grande varietà ùn sò più. A musica populari ùn hè micca cusì faciule cum'è pensate.

 

Oghje, vogliu cuntinuà sta tradizione artistica di famiglia. Ma per quessa, avissi da riapre un attellu da cuntinuà in laccatura è dicurazione, mistieru difficiule è raru.

 

Mi mancanu i mezi per fà, è i banche sò abbastanza riluttanti à prestà soldi.

 

Per d 'altra banda, simu quasi un quartu di u 21u seculu. Avemu da pruvà à prughjettà noi stessi in u futuru, è anticipà lu.

 

In u passatu, aghju travagliatu circa deci anni cù Andrés Serrita, unu di i figlioli spirituali di Sabicas. Era tandu unu di i più grandi chitarristi zambras in u mondu. Mi ricordu sempre di stu cuncertu di Manuel Torres in u 1982, quandu hà rimpiazzatu Chano Lobato. Un tenore immensu chì coprì l'audienza per chilometri.

 

Hè ancu a magia di a musica. Ùn detemu micca a musica, a vivemu è vive in noi. A musica hè una lingua universale.

 

Christian Diez

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Maandag 6 mei 2024

 

Cateratico

 

Historisch en filosofisch verhaal

 

Mijn echte naam is Christian Diez Axnick Matilla Villar Dominguez ... en in mijn verre familie, aan de kant van mijn grootmoeder, staan namen als Schadeck, Hermann, Gotlieb. Ik heb hele oude Spaanse, Duitse, Tsjechische, Oekraïense voorouders.

 

Mijn familie aan de Spaanse kant is compacter. Ongeveer veertig jaar geleden hadden we vrienden, uit Toro zoals wij, maar vooral uit Galicië, Dominguez de la Torre. Ze waren verhuisd naar een appartement in Sevran, vlakbij Aulnay.

 

Ze waren “ Galleguitos ”, zoals ze in het Spaans worden genoemd. Mijn familie kende een ander gezin, ook uit Galicië. Allen stierven destijds bij een tragisch en vreselijk auto-ongeluk, niet ver van Toro.

 

De Dominguez de la Torre waren zeer geweldige muzikanten van Europees kaliber. De vader, zijn vrouw, twee tweelingen en Téré, hun zus. In hun groep was er een drummer, een Fransman en een Fransman, een zeer goede zanger, zoals Téré. Ze zongen rock'n roll en variatie, onderbroken door enkele liedjes uit het Galicische repertoire. Ten tijde van de titels van de groep « Il était une fois par voorbeeld ». Ik had de gelegenheid om Joëlle, de zangeres van deze groep, een paar jaar voor haar zelfmoord in het ziekenhuis in Gonesse te zien. Ik had haar op de eerste hulp gezien. Ze was een geweldige dame en een geweldige Franse kunstenaar, van Deense afkomst geloof ik. Haar echte naam was Mogensen.

 

 

Anders was het echt een hele grote band, de drummer zong rock in opening, titels van Eddy Mitchel. Ze hadden twee geweldige elektronische orgels, een wiskunde- en muziekleraar die ze begeleidde bij concerten, allerlei instrumenten, waaronder twee acordéons, en vooral de meisjes hadden hele mooie stemmen.

 

Mevrouw Dominguez had vaste ideeën, ze had haar man, die ons chicha's had laten proeven, en Fermin, een Galicische en vriendelijke oude man. Ze leed. Ze zei dat ze het niet verdiende om twee begaafde tweelingzonen te hebben. En toen haar man stierf, verzette ze zich niet, ze wierp zich vanaf de 7e verdieping van de toren waar het gezin woonde. Daar was echt moed voor nodig. Ze deed het in een opwelling.

 

Zo eindigde het epos van een van de grootste groepen Franse variëteiten en rock'n roll, maar met Galicische oorsprong. Ik had ze gezien met mijn vader, mijn broers, mijn moeder en vrienden. Ze zongen rock, rockabily, Franse variëteit, liedjes als « Santa Lucia » of « Te canto a Galicia ».

 

Alsof ik een verre Spaanse oorsprong heb, waar we een Dominguez vinden, stonden ze echt aan de top van hun kunst en variëteiten in brede zin. Zingen is een priesterschap, een doel op zich, en het waren echt geweldige artiesten en muzikanten.

 

Ik begon ook een groep met de vrienden die met ons meegingen om ze in concert te zien. Maar het duurde niet lang.

 

In Spanje worden de « Catédraticos » het leeuwendeel met betrekking tot de geestelijkheid gesneden. Onder het Franco-regime woonde de katholieke kerk samen. De geestelijkheid was erg goed opgeleid. Anders sloot Franco zich ook aan bij de leken, joden, moslims, protestanten. Hij was de beste bondgenoot, dus hij duurde langer dan de anderen.

 

Republikeinse ideeën of werden in diskrediet gebracht, hetzij omdat ze demagogisch waren, hetzij omdat ze utopisch waren. Maar afgezien van het socialisme had de republiek ook haar gloriedagen, maar ze kon de macht niet overnemen en behouden in een conservatief en traditionalistisch Spanje.

 

Mijn vader was nogal een democraat, hij was ook een van de grootste schilder- en lakdecorateurs van de vorige eeuw.

 

Tegenwoordig is vrijheid totaal, vrijheidsgraden zijn om allerlei redenen belangrijker geworden.

 

Russische agressie zet vraagtekens bij de Europese cohesie, zet vraagtekens bij de nationale belangen en verzwakt de vrede als geheel. Opnieuw wordt Oekraïne opgeofferd, belasterd, beschuldigd, belasterd terwijl zoveel Oekraïners in 39-45 werden gedeporteerd.

 

De Russen bliezen de laatste sloten op die voor vrede zorgden. Tegenwoordig worden Russische soldaten betaald om het Oekraïens te breken, ze worden aangemoedigd.

 

Hier hebben velen geleerd de kerk en haar leer, catechese, kardinale deugden te omzeilen. Politieke leiders hebben mensen tot oorlog gedreven. Het is een catastrofe en een horror.

 

Ik houd een socialistische gevoeligheid, omdat de ideeën van rechts in een impasse zitten. Een wereld, kunstmatig, gemaakt van overbieden en demagogie, vertraagt nu de mars naar vrede.

 

De dood van mijn broer David in 1998-1999, net voor het millennium, nam me zeker weg van politieke avonturen. We leven zoals mijn vader altijd zei “ in de vallei van de dood ”. De storm had alles verpest, de daken, alles. De workshop ging kapot. Het dak is volledig afgescheurd.

 

Vandaag investeren zou veel geld kosten.

 

Zoals ik al zei, hebben de Dominguez de la Torre de toppen van Europese populaire muziek benaderd, en de vrienden met wie ik ze later ging opzoeken, namen me op mijn beurt mee naar een van de grootste rhythm'n bluesbands van die tijd. We vormden zelfs een kleine groep.

 

Het was echt een zeer grote groep, deels autodidact, die een deel van zijn inspiratie putte uit Eric Clapton en J.J. Cole. Mustapha, zanger en solist van Tunesische afkomst, zoals Shiri Maïmon vandaag, hield de hut vast. Daarnaast was er een orgel, buitengewone sax- en mondharmonicasolo's, een ritmische en een bassist. Deze groep stond hoog op de grootste groepen van rhythm'n Amerikaanse of Angelsaksische blues, met zeer goede solo's, vooral in koperblazers.

 

Ze gingen op tournee in Amerika en verdienden meer dan twee miljoen per nacht. Dit betekent dat het een zeer grote groep was, een amateurfeest en een aangekomen professional.

 

Muziek kan ook worden overwonnen. Het was echt geweldige moderne muziek.

 

Gisteren ging ik naar de rue de Thorigny, naar het Aubert de Fontenay hotel of hotel Salé, om het Picasso National Museum te bezoeken. Ik heb er geen spijt van gehad. Alle grote kunsthandelaren van die tijd waren er, Daniel-Henri Kahnweiler, Léonce Rosenberg en de Duitse koopman Wilhelm Uhde, die voor Séraphine de Senlis zorgde.

 

Dit hotel komt overeen met een datum gemaakt door de familie Picasso in 1985.

 

Het waren vooral deze kooplieden die hielpen bij het financieren van abstracte kunst en kubisme.

 

Er zijn werken van Fernand Léger, Max Jacob, Jean Metzinger, stillevens van Henri Matisse, surrealistische en metafysische fresco's van Giorgio de Chirico en andere werken van een Armeense schilder. In het Picasso Museum kunt u vooral de kubistische en abstracte werken van Pablo Picasso bekijken.

 

Picasso was een van de weinige linkse kunstenaars, we kunnen het onderzoek in zijn werk voelen, deze wil om het academisme te ontvluchten en nieuwe modernistische en expressieve avonturen te proberen.

 

Mijn vader, die aan de rechterkant was, was een van de grootste schilder- en lakdecorateurs van de vorige eeuw. Maruja, de dochter van haar oom, die de Republikeinse burgemeester van Toro was, was ook een van de twee of drie oprichters van het orkest van het Spaanse radio-televisie ( RTVE ).

 

Ze kende hele grote muzikanten, Tsjechisch, Israëlisch, Spaans, Duits, waaronder Narciso Yepès met wie ze heel hecht was, of Daniel Barenboïm, of Cobos, de Spaanse dirigent bij wie ze begraven ligt, Salamanca of liever Madrid. Aan het einde van haar leven had ze een appartement in Madrid.

 

Ik ging naar haar luisteren op het Spaanse consulaat waar ze viool speelde met een geweldige Tsjechische pianiste. Destijds werd er een tentoonstelling gehouden over de gravures van Goya en de verwoestingen van oorlog.

 

Ze toerde triomfantelijk met het nationale orkest van de RTVE, met Ravel, alle symfonieën van Beethoven (één op elk podium), de Spaanse klassiekers, Turina, de Falla, Albeniz enzovoort. Ze gaf me een record van 33 tr, de 5e van Kurt Mazur.

 

Maruja was een virtuoos en een zeer grote violist, « la prosora », zoals we haar noemden. Het was nogal links en diep socialistisch. Maar het lot spaarde haar niet, omdat Mere haar vader verloor, moest ze hard werken. Ik ging naar haar toe bij de TMP, waar een van de grootste Argentijnse mezzosopranen ter wereld optrad en zong in dit prachtige Argentijnse klassieke repertoire. Het orkest was klaar met Ravel.

 

Mijn familie is een kunstenaarsfamilie. Hebben we familiebanden met de Dominguez de la Torre ? Ik weet het niet, ik weet gewoon dat ik ook afstammelingen heb die Dominguez heten.

De Dominguez de la Torre kwamen ook uit Toro en vervolgens uit Sevran.

 

Tegenwoordig zijn er niet meer veel grote artiesten. Populaire muziek is niet zo eenvoudig als we denken.

 

Vandaag wil ik deze traditie als kunstenaarsfamilie voortzetten. Maar daarvoor zou ik een workshop moeten heropenen om door te gaan met lak en decoratie, een moeilijke en zeldzame baan.

 

Ik heb niet de middelen om het te doen en de banken zijn voorzichtig genoeg om geld te lenen.

 

Aan de andere kant zijn we bijna de wijk van de 21e eeuw gepasseerd. We moeten proberen te anticiperen op de toekomst.

 

Ik werkte ongeveer tien jaar met Andrés Serrita, een van de spirituele zonen van Sabica. Hij was toen een van de grootste zambra-gitaristen ter wereld. Ik herinner me nog dit concert van Manuel Torres in 1982, toen hij Chano Lobato had vervangen. Een enorme tenor die het publiek kilometers ver heeft bedekt.

 

Dat is ook de magie van muziek. We decreteren geen muziek, we leven het en het leeft in ons.

Muziek is een universele taal.

 

 

Christian Diez

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Astelehena, 2024ko maiatzaren 6a

 

Katedrala

 

Ipuin historikoa eta filosofikoa

 

Nire benetako eta benetako izena Christian Diez Axnick Matilla Villar Dominguez da... eta nire familia urrunean, nire amonaren aldetik, Schadeck, Hermann, Gotlieb bezalako izenak aurkitzen ditugu. Arbaso oso zaharrak ditut espainiar, alemaniar, txekiar, ukrainar.

 

Nire familia aitaren aldetik, espainola, trinkoagoa da. Duela berrogei bat urte, lagunak izan genituen, gu bezalako Torokoak, baina batez ere Galiziakoak, Dominguez de la Torrekoak. Sevran-en, Aulnaytik gertu dagoen apartamentu batera joan ziren bizitzera.

 

“Galleguitos” ziren, gaztelaniaz deitzen zaien bezala. Nire familiak beste familia bat ezagutu zuen behin, Galiziakoa ere. Auto istripu tragiko eta izugarri batean hil ziren denak orduan, Torotik ez oso urrun.

 

Dominguez de la Torre-ak oso musikari handiak ziren, Europa mailakoak. Aita, emaztea, bi biki eta Téré, haien arreba. Haien taldean bateria-jole bat zegoen, frantses bat, eta frantses bat, oso abeslari ona, Téré bezala. Rock'n roll eta barietate abestiak abestu zituzten, Galiziako errepertorioko zenbait abestiz tartekatuta. Taldearen izenburuen garaian “Bazen behin adibidez”. Joëlle talde honetako abeslaria Gonesse ospitalean ikusteko aukera izan nuen, bere buruaz beste egin baino urte batzuk lehenago. Larrialdietan ikusi nuen. Andere handia eta artista frantses handia zen, jatorri daniarra zuena iruditzen zait. Bere benetako izena Mogensen zen.

 

Bestela benetan oso talde handia zen, bateria jotzaileak rocka abesten zuen inaugurazioan, Eddy Mitchelen abestiak. Bi organo elektroniko handi, kontzertuetan gainbegiratzen zituen matematika eta musika irakasle bat, mota guztietako instrumentuak, bi akordeoi barne, eta batez ere neskek ahots oso politak zituzten.

 

Dominguez andreak ideia finkoak zituen, bere senarra zuen, guri txitxak dastatzen ziguna, eta Fermin, agure galiziar onekoa. Sufritzen ari zen. Esan zuen ez zuela merezi bi seme biki dohainik edukitzea. Eta senarra hil zenean, ez zuen aurre egin, bere burua bota zuen familia bizi zen dorrearen 7. solairutik. Benetan ausardia izan behar zenuten horretarako. Kapritxo batean egin zuen.

 

Horrela amaitu zen Frantziako barietate eta rock'n roll talde handienetako baten epika, baina jatorri galiziarra duena. Nire aitarekin, anaiekin, nire amarekin eta lagunekin ikusi nituen. Rocka, rockabily-a, barietate frantsesak, “ Santa Lucia ” edo “ Te canto a Galicia ” bezalako abestiak abesten zituzten.

 

Beraz, urrutiko jatorri espainiarra badut, non Dominguez bat aurkitzen dugun, benetan beren artearen eta barietateen goi-goian zeuden zentzu zabalean. Kantua apaizgoa da, berez helburu bat, eta zinez artista eta musikari handiak izan ziren.

 

Talde bat ere sortu nuen gurekin kontzertuan ikustera etortzen ziren lagunekin. Baina ez zuen iraun.

 

Espainian, “ Catédraticos ” dira elizgizonaren lehoia. Frankismoan, eliza katolikoa batuta eta batuta bizi zen. Elizgizona oso ondo prestatuta zegoen. Bestela, Franco ere laikoekin, juduekin, musulmanekin, protestanteekin aliatu zen. Aliatu onena zen, beraz, besteak baino gehiago iraun zuen.

 

Ideia errepublikanoak baztertu egin dira, demagogikoak direlako edo utopikoak direlako. Dena den, sozialismoaz gain, errepublikak ere izan zituen bere orduak, baina ezin izan zuen boterea hartu eta mantendu Espainia kontserbadore eta tradizionalista batean.

 

Nire aita demokrata baino gehiago zen, azken mendeko margolari eta laka dekoratzaile handienetakoa ere izan zen.

 

Gaur egun, askatasuna erabatekoa da, askatasun graduek garrantzi handiagoa hartu dute, era guztietako arrazoiengatik.

 

Errusiako erasoak Europako kohesioa zalantzan jartzen du, nazio interesak zalantzan jartzen ditu eta bakea oro har ahultzen du. Beste behin, Ukraina sakrifikatu, gaiztotu, akusatu, kalumniatu egiten da 39-45ean hainbeste ukrainar deportatu zituzten bitartean.

 

Errusiarrek bakea bermatzen zuten azken hesiak hautsi dituzte. Gaur errusiar soldaduei ordaintzen zaie ukraina hausteko, horretara animatzen dira.

 

Hor ikasi zuten askok eliza eta bere irakaspena, katekesia, bertute kardinalak saihesten. Buruzagi politikoek jendea gerrarantz eraman dute. Kataklismoa eta izua da.

 

Sentsibilitate sozialistari eusten diot, eskuinaren ideiak impasse batean daudelako. One-upmanship eta demagogiaz osatutako mundu artifizial bat moteltzen ari da orain bakerako martxa.

 

1998-1999an nire anaia Daviden heriotzak, milurtekoa baino pixka bat lehenago, abentura politikoetatik urrundu ninduen behin betiko. Nire aitak esan zuen bezala, "heriotzaren haranean" bizi gara. Ekaitzak dena suntsitu zuen, teilatuak, dena. Tailerra puskatuta dago. Teilatua erabat urratu zen.

 

Gaur inbertitzeak diru asko kostatuko luke.

 

Esan dizudanez, Dominguez de la Torre Europako musika herrikoiaren gailurretik gertu zegoen, eta gero haiek ikustera joan nintzen lagunek, txandaka, garaiko rhythm and blues talde handienetako bat ikustera eraman ninduten. Guk talde txiki bat osatu genuen.

 

Benetan talde bikaina zen, neurri batean autodidakta, Eric Clapton eta J.J Coleengandik inspiratu zena. Mustapha, tunisiar jatorriko abeslari eta bakarlaria, gaur Shiri Maïmon bezala, zuzendu zuen ikuskizuna. Horrez gain, organoa, saxo eta harmonika solo apartak, atal erritmiko bat eta baxu jotzaile bat zeuden. Talde honek rhythm'n blues talde amerikar edo anglosaxoi handienen aurka eutsi zion, bakarlari oso onekin, batez ere txarangaren aldetik.

 

Ameriketan bira egin zuten, gauean bi milioi baino gehiago irabaziz. Horrek esan nahi du talde oso handia zela, afizionatu gisa hasi eta profesional gisa iritsi zena.

 

Musika ere konkistatu daiteke. Benetan musika moderno bikaina zen.

 

Atzo Thorigny kalera joan nintzen, Hôtel Aubert de Fontenayra, edo Hôtel Saléra, Picasso museo nazionala bisitatzera. Ez nintzen damutu. Garai hartako arte-merkatari nagusi guztiak bertan zeuden, Daniel-Henri Kahnweiler, Léonce Rosenberg eta Wilhelm Uhde dendari alemaniarra, eta bereziki Séraphine de Senlis.

 

Hotel hau Picasso familiak 1985ean egindako dohaintza bati dagokio.

 

Merkatari horien guztien gainetik arte abstraktua eta kubismoa finantzatzen lagundu zutenak.

 

Fernand Léger, Max Jacob, Jean Metzingerren lanak, Henri Matisseren bodegoiak, Giorgio de Chiricoren fresko surrealistak eta metafisikoak, eta beste lan batzuk, margolari armeniarra. Picasso Museoak, batez ere, Pablo Picassoren obra kubista eta abstraktuak kontenplatzeko aukera ematen du.

 

Picasso ezkerreko artista bakanetako bat izan zen, argi sumatzen dugu bere obran ikerketa, akademizismotik ihesi eta abentura modernista eta adierazgarri berriak saiatzeko gogo hori.

 

Nire aita, eskuinerago zegoena, joan den mendeko margolari eta laka dekoratzaile handienetakoa izan zen. Maruja, bere osabaren alaba, Toroko alkate errepublikanoa zena, Espainiako irrati-telebista orkestraren ( RTVE ) bizpahiru sortzaileetako bat ere izan zen.

 

Oso musikari handiak ezagutzen zituen, txekiarrak, israeldarrak, espainiarrak, alemaniarrak, tartean Narciso Yepès, harekin oso adiskidetsua zen, edo baita Daniel Barenboïm ere, edo Cobos ere, lurperatuta dagoen zuzendari espainiarra, Salamanca edo, hobeto esanda, Madril. Bere bizitzaren amaieran, apartamentu bat zuen Madrilen. 

 

Bera entzutera joan nintzen Espainiako kontsulara, non biolina jotzen zuen oso pianista txekiar handi batekin. Garai hartan Goyaren grabatuen eta gerraren hondamendien inguruko erakusketa zegoen.

 

Bira garaileak egin zituen RTVEko orkestra nazionalarekin, Ravelekin, Beethovenen sinfonia guztiak ( bat etapa bakoitzean ), Espainiako klasikoekin, Turina, de Falla, Albeniz eta abarrekin. 33 rpm-ko diskoa eman zidan, Kurt Mazuren 5.a.

 

Maruja birtuosoa eta oso biolin-jole handia zen, “l a prosora ”, guk esaten genion bezala. Ezkerrekoa zen eta oso sozialista zen. Baina patuak ez zuen barkatu, Amak bezala aita galdu zuen, gogor lan egin behar izan zuen. Bera ikustera joan nintzen TMPra, non munduko mezzo-soprano argentinar handienetako bat aritu zen, Argentinako errepertorio klasiko bikain honetan abesten zuena. Orkestra Ravelekin amaitu zen.

 

Nire familia artisten familia bat da. Dominguez de la Torres-ekin familia-loturarik ba al dugu ? Ez dakit, badakit Dominguez izeneko arbasoak ere baditudala. Dominguez de la Torrekoak ere Torokoak ziren, gero Sevranen.

 

Gaur egun, askotariko artista asko ez daude jada. Herri musika ez da uste bezain erraza.

 

Gaur egun, familiaren tradizio artistiko honi jarraipena eman nahiko nioke. Baina horretarako, lanbide zaila eta arraroa den lakan eta dekorazioan jarraitzeko tailer bat berriro ireki beharko nuke.

 

Hori egiteko bitartekoak falta zaizkit, eta bankuek nahiko uzkur daude dirua mailegatzeko. Aldiz, ia laurdena dugu XXI. Saiatu behar dugu geure burua etorkizunera proiektatzen, eta aurreikusten.

 

Iraganean, hamar bat urtez lan egin nuen Andrés Serritarekin, Sabicasen seme espiritualetako batekin. Orduan munduko zambras gitarristarik handienetako bat zen. Oraindik gogoan dut 1982ko Manuel Torresen kontzertu hau, Chano Lobato ordezkatu zuenean. Entzuleak kilometroetan zehar estali zituen tenore izugarria.

 

Hori da musikaren magia ere. Ez dugu musika diktatzen, bizi dugu eta gure baitan bizi da. Musika hizkuntza unibertsala da.

 

Christian Diez

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2024年5月6日星期一

 

教授（Professor）

 

历史和哲学故事

 

本名Christian Diez Axnick Matilla Villar Dominguez……在我远方的家庭里，在我祖母的身边，有像Schadeck，Hermann，Gotlieb这样的名字。我有很古老的西班牙、德国、捷克、乌克兰祖先。

 

我在西班牙方面的家庭比较紧凑。大约四十年前，我们有朋友，像我们一样来自托罗，但特别是来自加利西亚，多明格斯-德拉托雷。他们搬进了Aulnay附近Sevran的公寓。

 

他们是"Galleguitos"，西班牙语称之为"Galleguitos"。我的家人认识另一个家庭，也来自加利西亚。当时都死于一场悲惨可怕的车祸，离托罗不远。

 

Dominguez de la Torre是非常伟大的音乐家，具有欧洲水准。父亲，他的妻子，两个双胞胎，和Téré，他们的妹妹。他们的乐队里有一个鼓手，一个法国人，一个法国人，一个非常好的歌手，像Téré。他们唱着摇滚乐和各种曲目,并用加利西亚曲目中的一些歌曲来打断.在"Il était une fois par exemple"组的标题出现时。我有机会在她自杀前几年，在Gonesse的医院见到这个团体的歌手Joëlle。我在急诊室见过她。她是一位伟大的女士，也是一位伟大的法国艺术家，我相信她是丹麦人。她的本名是莫根森。

 

 

否则真的是一支很大的乐队，鼓手在开场唱摇滚，头衔是Eddy Mitchel。他们有两个伟大的电子琴，一个数学和音乐老师在音乐会上指导他们，各种乐器，包括两个演奏家，尤其是女孩们的声音非常漂亮。

 

多明格斯夫人有固定的想法，她有她的丈夫，她让我们尝到了奇查斯的味道，还有加利西亚友好的老男人费尔明，她正在受苦。她说她不配生两个有天赋的双胞胎儿子。而丈夫去世时，她没有反抗，就从家里居住的塔楼7楼投掷过来。这样做确实需要勇气。她一时兴起。

 

于是结束了法国品种和摇滚乐中最大的一组的史诗，但起源于加利西亚。我和我的父亲、我的兄弟、我的母亲和朋友见过他们。他们演唱摇滚、摇滚乐、法国综艺、《圣卢西亚》或《Te canto a Galicia》等歌曲。

 

好像我有远古的西班牙血统，我们在那里找到一个多明格斯，他们真的是在他们的艺术和品种的顶端广义。歌唱本身就是一种神职，是一种目的，他们是真正伟大的艺术家和音乐家。

 

我还和和我们一起来的朋友们一起开了一个团，一起去看他们。但并未持久。

 

在西班牙，"Catédraticos"被凋刻成与神职人员有关的最大份额。在佛朗哥政权下，天主教会共同生活。神职人员训练有素。否则，佛朗哥也与俗人、犹太人、穆斯林、新教徒结盟。他是最好的盟友，所以比其他人持续的时间更长。

 

 

共和思想或被抹黑，要么是因为煽动性的，要么是因为乌托邦式的。然而，除了社会主义之外，共和国也有其辉煌的时代，但它无法在一个保守和传统主义的西班牙夺取和保留权力。

 

我父亲是一个相当民主的人，他也是上个世纪最伟大的画家和漆器设计师之一。

 

今天，自由是完全的，出于各种原因，自由度变得更加重要。

 

俄罗斯的侵略质疑欧洲的凝聚力，质疑国家利益，削弱整个和平。乌克兰再次受到牺牲、侮辱、指责和诽谤，许多乌克兰人在39-45年被驱逐出境。

 

俄国人炸毁了确保和平的最后一道锁。今天俄罗斯士兵的薪水是为了打破乌克兰语，他们受到鼓励。

 

这是许多人学会绕过教会及其教导、教义和基本美德的地方。政治领导人迫使人们参战。这是一场大灾难,也是一场恐怖.

 

我保持社会主义的敏感性，因为权利观念陷入僵局。一个人为的世界，由出价和煽动性构成，现在减缓了走向和平的步伐。

 

我弟弟大卫在1998-1999年去世，就在千禧年之前，绝对让我远离了政治冒险。我们的生活就像我父亲以前说的"在死亡之谷"一样。暴风雨破坏了一切，破坏了屋顶，破坏了一切。车间坏了。屋顶完全撕掉了.

 

 

今天投资要花很多钱。

 

正如我告诉你的那样，多明格斯·德拉托雷乐队已经接近欧洲流行音乐的顶峰，后来我和他们一起去看的朋友又带我去看了当时最伟大的节奏布鲁斯乐队之一。我们甚至组成了一个小组。

 

这是一个非常庞大的团体，部分是自学成才，从埃里克·克拉普顿和J·J·科尔身上汲取了一些灵感。与今天的Shiri Maïmon一样，突尼斯裔歌手和独奏家Mustapha举行了小屋。此外还有一个风琴，非凡的萨克斯和口琴独奏，有节奏的和贝斯手。这群人高举节奏最大的美国或盎格鲁-撒克逊蓝调，独奏非常好，尤其是铜管乐器。

 

他们在美国巡回演出，每晚收入超过两百万。这意味着它是一个非常庞大的团体，业余聚会和到达专业。

 

音乐也可以被征服。这是真正伟大的现代音乐。

 

昨天我去了Thorigny街，去了Aubert de Fontenay酒店，或者Salé酒店，参观了毕加索国家博物馆。我不后悔。当时所有伟大的艺术品经销商都在那里，丹尼尔-亨利·卡恩韦勒、莱昂斯·罗森伯格和照顾塞拉芬·德·森利斯的德国商人威廉·乌德。

 

这家酒店对应的是毕加索家族1985年的一次约会。

 

 

主要是这些商人帮助资助抽象艺术和立体主义。

 

有Fernand Léger、Max Jacob、Jean Metzinger的作品，Henri Matisse的静物画，Giorgio de Chirico的超现实主义和形而上学壁画，以及亚美尼亚画家的其他作品。毕加索博物馆首先允许你思考毕加索的立体派和抽象作品。

 

毕加索是为数不多的左翼艺术家之一，我们可以感受到在他的作品中的研究，这将逃离学术和尝试新的现代主义和表现力的冒险。

 

我父亲在右边，是上个世纪最伟大的画家和漆器设计师之一。她叔叔的女儿马鲁贾，曾是托罗的共和党市长，也是西班牙广播电视（RTVE）乐团的两三位创始人之一。

 

她认识非常伟大的音乐家，捷克语、以色列语、西班牙语、德语，包括与她非常亲密的纳尔西索·叶佩斯，或者丹尼尔·巴伦博伊姆，或者科沃斯，她被埋葬在附近的西班牙指挥家，萨拉曼卡或者更确切地说是马德里。生命的尽头，她在马德里有了一套公寓。

 

我去西班牙领事馆听她的，她和一位非常伟大的捷克钢琴家一起拉小提琴。当时举办了关于戈雅版画、战争肆虐的展览。

 

她与RTVE的国家乐团一起凯旋，与拉威尔、贝多芬的所有交响曲（每个阶段一首）、西班牙经典、图里纳、德法拉、阿尔贝尼兹等等一起巡回演出。她给了我33 tr的记录，库尔特·马祖尔的第5。

 

 

Maruja是一位演奏家，也是一位非常伟大的小提琴家，我们称之为"la prosora"。这是相当左翼和深刻的社会主义。但命运并没有使她幸免，因为米尔失去了她的父亲，她不得不努力工作。我去TMP看她，世界上最大的阿根廷女高音之一在那里表演，在这个宏伟的阿根廷古典曲目中唱歌。乐团和拉威尔一起结束了演出.

 

我的家庭是一个艺术家家庭。我们和多明格斯·德拉托雷有家庭关系吗？我不知道，我只是知道我也有一个叫多明格斯（Dominguez）的上升。

Dominguez de la Torre也来自Toro，然后在Sevran。

 

如今，许多伟大的综艺艺术家已不复存在。流行音乐并不像我们想象的那么容易。

 

今天，我要延续这个作为艺术家家庭的传统。但为了这一点，我将不得不重新开设一个车间继续涂漆和装饰，一个困难和罕见的工作。

 

我没有办法去做，银行放贷也足够谨慎。

 

另一方面，我们几乎已经过了21世纪的四分之一。我们必须设法预测未来。

 

我和Sabicas的灵性儿子之一Andrés Serrita一起工作了大约十年。当时他是世界上最伟大的赞布拉吉他手之一。我还记得1982年曼努埃尔·托雷斯的这场音乐会，当时他已经取代了查诺·洛巴托。一个巨大的男高音，覆盖观众数英里。

 

音乐的魔力也是如此。我们不命令音乐，我们生活它，它生活在我们里面。

音乐是一种通用语言。

 

 

克里斯蒂安·迪兹

 

 

 

 

 

सोमवार, 6 मई, 2024

 

प्रोफेसर

 

ऐतिहासिक और दार्शनिक कहानी

 

मेरा असली नाम क्रिश्चियन डायज़ एक्सनिक मैटिला विलार डोमिंगुएज़ है ... और मेरे दूर के परिवार में, मेरी दादी की तरफ, स्कैडेक, हरमन, गोटलिब जैसे नाम हैं. मेरे पास बहुत पुराने स्पेनिश, जर्मन, चेक, यूक्रेनी पूर्वज हैं.

 

स्पेनिश पक्ष पर मेरा परिवार अधिक कॉम्पैक्ट है. लगभग चालीस साल पहले, हमारे जैसे टोरो से, लेकिन विशेष रूप से गैलिसिया, डोमिंगुएज़ डे ला टोरे से हमारे दोस्त थे. वे औलनाय के पास सेवरन में एक अपार्टमेंट में चले गए थे.

 

वे “ Galleguitos ” थे, क्योंकि उन्हें स्पेनिश में कहा जाता है. मेरा परिवार एक और परिवार जानता था, वह भी गैलिसिया से. उस समय एक दुखद और भयानक कार दुर्घटना में सभी की मृत्यु हो गई, जो टोरो से दूर नहीं थी.

 

डोमिंगुएज़ डे ला टोरे यूरोपीय कैलिबर के बहुत महान संगीतकार थे. पिता, उसकी पत्नी, दो जुड़वाँ, और Téré, उनकी बहन. उनके समूह में एक ड्रमर, एक फ्रांसीसी और एक फ्रांसीसी, एक बहुत अच्छा गायक था, जैसे कि Téré. उन्होंने रॉक'एन रोल और विविधता को गाया, जो गैलिशियन प्रदर्शनों की सूची के कुछ गीतों द्वारा संकलित किया गया था. समूह के शीर्षकों के समय « Il était une fois par अनुकरणीय ». मुझे इस समूह के गायक जोएल को अपनी आत्महत्या से कुछ साल पहले गोन्से के अस्पताल में देखने का अवसर मिला. मैंने उसे आपातकालीन कक्ष में देखा था. वह एक महान महिला और एक महान फ्रांसीसी कलाकार थीं, डेनिश मूल की, मेरा मानना है. उसका असली नाम मोगेनसेन था.

 

अन्यथा यह वास्तव में एक बहुत बड़ा बैंड था, ड्रमर ने ओपनिंग में रॉक गाया, एडी मिचेल के शीर्षक. उनके पास दो महान इलेक्ट्रॉनिक अंग थे, एक गणित और संगीत शिक्षक, जिन्होंने संगीत समारोहों में उनकी देखरेख की, सभी प्रकार के उपकरण, जिनमें दो एकॉर्डियन भी शामिल थे, और विशेष रूप से लड़कियों के पास बहुत सुंदर आवाजें थीं.

 

Mme Dominguez के पास निश्चित विचार थे, उसके पास उसका पति था, जिसने हमें चिचा का स्वाद दिया था, और फ़र्मिन, एक गैलिशियन और दोस्ताना बूढ़ा आदमी. वह पीड़ित थी. उसने कहा कि वह दो प्रतिभाशाली जुड़वां बेटों के लायक नहीं है. और जब उसके पति की मृत्यु हो गई, तो उसने विरोध नहीं किया, उसने खुद को टॉवर की 7 वीं मंजिल से फेंक दिया जहां परिवार रहता था. वास्तव में ऐसा करने के लिए साहस चाहिए. उसने इसे पूरी तरह से किया.

 

इस प्रकार फ्रांसीसी विविधता और रॉक'एन रोल के सबसे बड़े समूह में से एक का महाकाव्य समाप्त हो गया, लेकिन गैलिशियन मूल के साथ. मैंने उन्हें अपने पिता, अपने भाइयों, अपनी माँ और दोस्तों के साथ देखा था. उन्होंने रॉक, रॉकबिली, फ्रेंच किस्म, « सांता लूसिया » या « ते कैंटो ए गैलिसिया » जैसे गाने गाए.

 

जैसे कि मेरे पास दूर के स्पेनिश मूल हैं, जहां हम एक डोमिंगुएज़ पाते हैं, वे वास्तव में व्यापक अर्थों में अपनी कला और किस्मों के शीर्ष पर थे. गायन एक पुरोहिती है, अपने आप में एक अंत है, और वे वास्तव में महान कलाकार और संगीतकार थे.

 

मैंने उन दोस्तों के साथ एक समूह भी शुरू किया जो उन्हें संगीत कार्यक्रम में देखने के लिए हमारे साथ आए थे. लेकिन यह नहीं चला.

 

स्पेन में, « Catédraticos » को पादरी के संबंध में शेर के हिस्से को उकेरा गया है. फ्रेंको शासन के तहत, कैथोलिक चर्च एक साथ रहते थे. पादरी बहुत अच्छी तरह से प्रशिक्षित थे. अन्यथा, फ्रेंको ने खुद को हंसी, यहूदियों, मुसलमानों, प्रोटेस्टेंट के साथ संबद्ध किया. वह सबसे अच्छा सहयोगी था, इसलिए वह दूसरों की तुलना में अधिक समय तक चला.

 

 

रिपब्लिकन विचारों या बदनाम थे, या तो क्योंकि लोकतांत्रिक, या यूटोपियन. फिर भी, समाजवाद के अलावा, गणतंत्र के भी अपने गौरव के दिन थे, लेकिन यह एक रूढ़िवादी और परंपरावादी स्पेन में सत्ता लेने और बनाए रखने में सक्षम नहीं था.

 

मेरे पिता काफी लोकतांत्रिक थे, वह पिछली सदी के सबसे महान चित्रकार और लाह डेकोरेटर में से एक थे.

 

आज, स्वतंत्रता कुल है, सभी प्रकार के कारणों से स्वतंत्रता की डिग्री अधिक महत्वपूर्ण हो गई है.

 

रूसी आक्रामकता यूरोपीय सामंजस्य पर सवाल उठाती है, यह राष्ट्रीय हितों पर सवाल उठाती है और समग्र रूप से शांति को कमजोर करती है. एक बार फिर, यूक्रेन की बलि दी जाती है, अपमानित किया जाता है, आरोपी की बदनामी की जाती है, जबकि कई Ukrainians को 39-45 में निर्वासित किया गया था.

 

रूसियों ने शांति सुनिश्चित करने वाले अंतिम तालों को उड़ा दिया. आज रूसी सैनिकों को यूक्रेनी को तोड़ने के लिए भुगतान किया जाता है, उन्हें प्रोत्साहित किया जाता है.

 

यह वह जगह है जहाँ कई लोगों ने चर्च और उसके शिक्षण, कैटेचिस, कार्डिनल गुणों को दरकिनार करना सीख लिया है. राजनीतिक नेताओं ने लोगों को युद्ध में उतारा है. यह एक प्रलय और एक डरावनी घटना है.

 

मैं एक समाजवादी संवेदनशीलता रखता हूं, क्योंकि अधिकार के विचार एक गतिरोध पर हैं. एक दुनिया, कृत्रिम, जो कि प्रकोप और जनसांख्यिकी से बना है, अब शांति की ओर मार्च को धीमा कर देती है.

 

सहस्राब्दी से ठीक पहले 1998-1999 में मेरे भाई डेविड की मृत्यु निश्चित रूप से मुझे राजनीतिक कारनामों से दूर ले गई. हम ऐसे रहते हैं जैसे मेरे पिता मृत्यु की घाटी में “ कहते थे ”. तूफान ने सब कुछ, छतें, सब कुछ बर्बाद कर दिया था. कार्यशाला टूट गई. छत पूरी तरह से फट गई.

 

 

आज निवेश करने से बहुत पैसा खर्च होगा.

 

जैसा कि मैंने आपको बताया, डोमिंगुएज़ डे ला टोरे ने यूरोपीय लोकप्रिय संगीत की चोटियों से संपर्क किया है, और जिन दोस्तों के साथ मैं उन्हें देखने गया था, बाद में मुझे उस समय के सबसे महान लयबद्ध ब्लूज़ बैंड में से एक को देखने के लिए ले गया. हमने एक छोटा समूह भी बनाया.

 

यह वास्तव में एक बहुत बड़ा समूह था, आंशिक रूप से स्व-सिखाया गया था, एरिक क्लैप्टन और जे.जे. से इसकी कुछ प्रेरणा मिली. कोल. मुस्तफा, गायक और ट्यूनीशियाई मूल के एकल कलाकार, जैसे शिरी मौमन ने आज झोपड़ी का आयोजन किया. इसके अलावा, एक अंग, असाधारण सैक्स और हारमोनिका सोलोस, एक लयबद्ध और एक बास खिलाड़ी था. इस समूह ने लयबद्ध अमेरिकी या एंग्लो-सैक्सन ब्लूज़ के सबसे बड़े समूहों को उच्च आयोजित किया, विशेष रूप से पीतल में बहुत अच्छे सोलोस के साथ.

 

वे अमेरिका के दौरे पर गए, एक रात में दो मिलियन से अधिक कमाए. इसका मतलब है कि यह एक बहुत बड़ा समूह, शौकिया पार्टी और पेशेवर पहुंचे.

 

संगीत पर भी विजय प्राप्त की जा सकती है. यह वास्तव में महान आधुनिक संगीत था.

 

कल मैं पिकासो राष्ट्रीय संग्रहालय का दौरा करने के लिए ऑबर्ट डी फोंटने होटल, या होटल साले के लिए रूए डे थोरगेन गया. मुझे इसका पछतावा नहीं था. उस समय के सभी महान कला डीलर थे, डैनियल-हेनरी काह्नवीलर, लियोन रोसेनबर्ग और जर्मन व्यापारी विल्हेम उहडे, जिन्होंने सेरेपीन डे सेनलिस की देखभाल की.

 

यह होटल 1985 में पिकासो परिवार द्वारा बनाई गई तारीख से मेल खाता है.

 

 

यह मुख्य रूप से ये व्यापारी थे जिन्होंने वित्त अमूर्त कला और घनवाद की मदद की.

 

फर्नांड लेगर, मैक्स जैकब, जीन मेटज़िंगर द्वारा काम किया जाता है, अभी भी हेनरी मैटिस, जियोर्जियो डी चिरिको द्वारा अतियथार्थवादी और आध्यात्मिक भित्तिचित्रों और एक अर्मेनियाई चित्रकार द्वारा अन्य कार्यों द्वारा काम किया जाता है. सभी के ऊपर पिकासो संग्रहालय आपको पाब्लो पिकासो के क्यूबिस्ट और अमूर्त कार्यों पर विचार करने की अनुमति देता है.

 

पिकासो कुछ वामपंथी कलाकारों में से एक थे, हम उनके काम में अनुसंधान को महसूस कर सकते हैं, यह अकादमिकता से भागने और नए आधुनिकतावादी और अभिव्यंजक रोमांच की कोशिश करने के लिए होगा.

 

मेरे पिता, जो दाईं ओर थे, पिछली सदी के सबसे महान चित्रकार और लाह डेकोरेटर में से एक थे. मारूजा, उसके चाचा की बेटी, जो टोरो के रिपब्लिकन मेयर थे, स्पेनिश रेडियो-टेलीविजन (आरटीवीई) के ऑर्केस्ट्रा के दो या तीन संस्थापकों में से एक थे.

 

वह बहुत महान संगीतकारों, चेक, इजरायल, स्पेनिश, जर्मन को जानती थी, जिसमें नार्सिसो येपेस भी शामिल था, जिसके साथ वह बहुत करीब थी, या डैनियल बारेंबॉम, या कोबोस, स्पेनिश कंडक्टर जिसके पास वह दफन है, सलामांका या बल्कि मैड्रिड. अपने जीवन के अंत में, वह मैड्रिड में एक अपार्टमेंट था.

 

मैं स्पैनिश वाणिज्य दूतावास में उसकी बात सुनने गया जहाँ उसने एक बहुत महान चेक पियानोवादक के साथ वायलिन बजाया. उस समय, गोया के उत्कीर्णन और युद्ध के कहर पर एक प्रदर्शनी आयोजित की गई थी.

 

 

उन्होंने RTVE के राष्ट्रीय ऑर्केस्ट्रा के साथ विजयी रूप से दौरा किया, रवेल के साथ, बीथोवेन की सभी सिम्फनी (प्रत्येक चरण में एक), स्पेनिश क्लासिक्स, टुरिना, डी फाल्टा, अल्बेनिज़ वगैरह. उसने मुझे कर्ट मजूर द्वारा 33 वें रिकॉर्ड, 5 वें स्थान पर दिया.

 

मारुजा एक गुणी और बहुत महान वायलिन वादक थे, « ला प्रोसोरा », जैसा कि हमने उन्हें बुलाया था. बल्कि यह वामपंथी और गहरा समाजवादी था. लेकिन भाग्य ने उसे नहीं छोड़ा, क्योंकि मेरे पिता ने उसे खो दिया, उसे कड़ी मेहनत करनी पड़ी. मैं उसे टीएमपी में देखने गया, जहां दुनिया के सबसे बड़े अर्जेंटीना मेज़ो-सोप्रानो में से एक ने इस शानदार अर्जेंटीना शास्त्रीय प्रदर्शनों की सूची में गायन किया. ऑर्केस्ट्रा रवेल के साथ समाप्त हो गया था.

 

मेरा परिवार कलाकारों का परिवार है. क्या हमारे पास डोमिंगुएज़ डे ला टोरे के साथ पारिवारिक संबंध हैं? मुझे नहीं पता, मुझे सिर्फ इतना पता है कि मेरे पास डोमिंगुएज़ नामक आरोही भी हैं.

डोमिंगुएज़ डे ला टोरे टोरो से भी थे, फिर सेवरन पर.

 

आज, कई महान विविधता वाले कलाकार अब नहीं हैं. लोकप्रिय संगीत उतना आसान नहीं है जितना हम सोचते हैं.

 

आज, मैं एक कलाकार के परिवार के रूप में इस परंपरा को जारी रखना चाहूंगा. लेकिन इसके लिए, मुझे लाह और सजावट, एक कठिन और दुर्लभ नौकरी जारी रखने के लिए एक कार्यशाला को फिर से खोलना होगा.

 

 

मेरे पास ऐसा करने के लिए साधन नहीं हैं, और बैंक पैसे उधार देने के लिए पर्याप्त सतर्क हैं.

 

दूसरी ओर, हमने 21 वीं सदी के लगभग तिमाही को पार कर लिया है. हमें भविष्य का अनुमान लगाने की कोशिश करनी चाहिए.

 

मैंने लगभग दस वर्षों तक सबिकस के आध्यात्मिक पुत्रों में से एक एंड्रेस सेरिटा के साथ काम किया. वह तब दुनिया के सबसे महान जाम्बरा गिटारवादक थे. मुझे अभी भी 1982 में मैनुअल टोरेस का यह संगीत कार्यक्रम याद है, जब उन्होंने चानो लोबेटो की जगह ली थी. एक विशाल टेनर जिसने मीलों तक दर्शकों को कवर किया.

 

संगीत का जादू भी यही है. हम संगीत को डिक्री नहीं करते हैं, हम इसे जीते हैं और यह हम में रहता है.

संगीत एक सार्वभौमिक भाषा है.

 

 

क्रिश्चियन डाइज़